مطالعه حاضر به منظور بررسی اثرات ماکروسکوپیک کورکامین، بر التیام زخم های تمام ضخامت پوست در موش سوری صورت گرفت. در این مطالعه از 18 قطعه موش سوری بالغ با میانگین وزنی 5±25 گرم و سن حدود60 روز استفاده شد. در روز شروع مطالعه پس از شماره گذاری موش ها، آنها به 3 گروه 6 تایی تقسیم شدند: 2 گروه آزمایش که زخم های آن ها با غلظت های 40 و 60 میلی گرم به ازای کیلوگرم وزن بدن، مورد درمان قرار گرفتند و یک گروه کنترل که متیل سلولز دریافت می کردند. تحت بیهوشی عمومی با هالوتان، یک عدد زخم تمام ضخامت با قطر 9 میلی متر به صورت مدور در ناحیه پشت موش ها ایجاد شد. 24 ساعت پس از ایجاد زخم ها، موش های گروه کنترل با ژل متیل سلولز و موش های گروه آزمایش باژل متیل سلولز حاوی کورکامین تحت درمان قرار گرفتند. در روز های 1 ، 3 ، 5 ، 7 ، 9 و 11 بعد از ایجاد زخم تصاویر دیجیتال تهیه شد. عکس های حاصل با نرم افزار scion image مورد بررسی قرار گرفتند و بعد از تحلیل داده ها توسط نرم افزار spss،اختلاف معنی داری بین گروه کنترل و هر دو گروه آزمایش از نظر درصد انقباض زخم و التیام زخم مشاهده شد. اما از نظر اپیتلیالیزاسیون، اختلاف معنی داری بین گروه کنترل و دو گروه آزمایش دیده نشد. یافته های این مطالعه نشان می دهد که درمان زخم های تمام ضخامت پوست، با کورکامین، اگرچه بر روی تشکیل بافت پوششی اثر معنی داری نداشت، اما می تواند سرعت انقباض زخم و التیام زخم در موش سوری را از نظر شاخص های ماکروسکوپیک بهبود بخشد

مطالعه حاضر به منظور بررسی اثرات هیستوپاتولوژیک کورکامین بر التیام زخم های تمام ضخامت پوست در موش سوری صورت گرفت. در این مطالعه از 72 عدد موش سوری از هر دو جنس با وزن 5±25 گرم و سن 5±55روز استفاده شد. موش ها به سه گروه aوbو cتقسیم شدند، که هرگروه نیز به چهار زیر گروه 6 تایی تقسیم گردید. زیر گروه های a1،a2، a3 وa4برای آزمایش غلظت 40 میلی گرم به ازای هرکیلوگرم وزن بدن، زیر گروه های b1، b2، b3 و b4 برای آزمایش غلظت 60 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و زیر گروه های c1، c2، c3 و c4 به عنوان شاهد در نظر گرفته شدند. تحت بیهوشی عمومی با هالوتان، یک زخم مدور تمام ضخامت به مساحت 10/60میلی متر مربع در ناحیه پشت موش ها ایجاد شد. 24 ساعت پس از ایجاد زخم ها، موش های گروه شاهد با ژل متیل سلولز و موش های گروه آزمایش باژل متیل سلولز حاوی کورکامین تحت درمان قرار گرفتند. جهت اخذ نمونه میکروسکوپی، در روز چهارم موش های زیر گروه a1 و b1 و c1، در روز هفتم زیر گروه های a2 و b2 و c2، در روز دوازدهم زیرگروه های a3 و b3 و c3 و در روز نوزدهم زیر گروه های a4 و b4 و c4 تحت مرگ با ترحم قرار گرفته و جهت مطالعه ریز بینی از زخم ها نمونه گیری صورت گرفت. از نمونه های اخذ شده برش های میکروسکوپیک تهیه شد و جهت بررسی تراکم لکوسیت ها، فیبروسیت ها و فیبروبلاست ها از رنگ آمیزی h&e و جهت بررسی تراکم رشته های کلاژن از رنگ آمیزیmasson’strichrome و van gieson استفاده گردید. هر لام درده شان میکروسکوپی در ناحیه ی سطحی و عمقی زخم ها به صورت جداگانه درجه بندی و میانه ی آنها تحت آزمون آماری nonparametric anova و متعاقباً تست تکمیلی kruskal- wallis قرار گرفت. در بررسی آماری، تراکم سلول های آماسی در روز 4 درناحیه ی سطحی زخم ها و در روز 12 در ناحیه ی عمقی زخم ها در گروه شاهد به طور معناداری بیشتر از دو گروه درمان بود. همچنین تراکم رشته های کلاژن در رنگ آمیزی van giesson در روز 7 در ناحیه ی عمقی زخم ها در گروه درمان با غلظت 60 میلی گرم به ازای هرکیلوگرم وزن بدن، به طور معنا داری بیشتر از گروه شاهد بود. در ارزیابی تراکم سلول های فیبروسیت و فیبروبلاست تفاوت معناداری در هیچ یک از روزهای نمونه گیری بین دو گروه درمان با گروه شاهد دیده نشد.این مطالعه نشان می دهد که درمان زخم های تمام ضخامت با اندازه ی کوچک در ناحیه ی پشتی موش ها با کورکامین به طور روزانه با اثر ضد التهابی آن و افزایش سنتز کلاژن به ویژه در روز های اولیه ی التیام می تواند سبب تسریع روند التیام گردد.

استئوپروز، یک بیماری خاموش و همه گیراست که شکنندگی استخوان و متعاقب آن خطر شکستگی استخوان را افزایش می دهد که این بیماری سبب افزایش احتمال مرگ و میر و هزینه های درمانی در سراسر دنیا می-شود. با وجود این که فاکتورهای خطر متعدی در وقوع این بیماری موثر هستند اما به نظر می رسد کمبود هورمون های تخمدانی مهم ترین عامل خطر در بروز این بیماری در زنان یائسه است. با توجه به این مسئله هورمون درمانی جایگزین و بویژه استفاده از فیتواستروژن ها در رژیم غذایی جهت درمان این بیماری مطرح می باشد. روغن دانه انار دارای 17-آلفا-استرادیول می باشد که یکی از فیتواسترول های تازه کشف شده با اثر سینرژیستی بر روی واکنش های فیزیولوژیکی مرتبط با استروژن است. در این مطالعه روغن دانه انار به جهت اثرات بهبود بخش احتمالی آن بر روی ویژگی های استخوان در یک مدل رت از نشانگان یائسگی مورد ارزیابی قرار گرفت. تعداد 30 سر رت ماده 3 ماهه نژاد ویستار یا مورد عمل جراحی اواریکتومی قرار گرفتند یا به صورت ساختگی و بدون برداشت تخمدان مراحل جراحی روی آن ها انجام شد. هر کدام از این دوگروه رت به دو گروه دیگر تقسیم شدند که دو گروه از آن ها روزانه 1/0 میلی لیتر روغن دانه انار و دو گروه دیگر به همان میزان روغن پارافین دریافت می کردند. پس از عمل جراحی ارزیابی رادیوگرافیک هر دو هفته یک بار جهت اندازه گیری تراکم استخوان در بدنه مهره های اول و دوم، زائده ی شوکی مهره های کمری چهارم و پنجم، کالکانئوس، استخوان های زند زبرین و زند زیرین و ضخامت کورتکس‎ها و قطر استخوان ران، درشت نی و استخوان بازو به کمک استپ وج آلومینیومی به عنوان مقیاس مرجع انجام گردید. تراکم استخوانی استخوان-های زند زیرین و زبرین در گروه اواریکتومی شده کاهش داشت این در حالی است که در گروهی که روغن دانه ی انار دریافت نمودند تراکم استخوانی آن ها به طور معنی داری افزایش یافت. نتایج این مطالعه پیشنهاد می کند که روغن دانه انار می تواند از استئوپروز ناشی از برداشت تخمدان و فقدان هورمون های تخمدانی پیشگیری کند.

مطالعه ای در سگ های ارجاعی به دانشکده ی دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد در بازه ی زمانی 4 ساله به منظور آگاهی از میزان حقیقی شیوع، نژادهای مستعد، علائم بالینی، سن ابتلا، نوع تومور و پی گیری های بعد از عمل در تومورهای پستانی سگ ها در شهر مشهد انجام شد. در مجموع 30 نمونه ی بافتی از 16 سگ 3 تا 18 ساله اخذ گردید که شامل توده های برداشت شده با روش جراحی از پستان سگ های مشکوک به تومور پستانی بود. در بررسی های پیش از عمل نیز، معاینه ‎ی بالینی انجام و تصویر رادیولوژی از قفسه ی سینه تهیه شد. تعداد بیماران ماده (14) نسبت به نر (1) 14 بار و میزان نرهای بیمار 6.6% کل جمعیت بود. عمده ی توده ها مربوط به سن بالای 6 سال (21 توده از 12 سگ) و نژاد های خالص ژرمن شفرد، تریر، پودل، اشپیتز، شی هواهوا، داشهوند، پاپیلون و پکنیز (22 توده از 13 سگ) و تعداد محدود (5 توده از 2 سگ) مربوط به نژادهای مخلوط بود. از کل موارد توموری 10 سگ دارای مشکلات هم زمان بودند. روی کل تومورها به ترتیب تعداد، مستکتومی ناحیه ای 4-5، مستکتومی یک طرفه، مستکتومی ناحیه ای 1-2-3 و ساده صورت گرفت. میانگین فاصله میان مشاهده تا اقدام به درمان یا مرگ با ترحم بیماران 6.38 ماه بوده است. از مجموع توده های توموری 12 مورد کم تر از 3 سانتی متر و 15 مورد بالای آن، 15 توده توموری مربوط به پستان های خلفی (4 و5) و 7 توده قدامی (1و2) بوده است. از تعداد 30 توده که از لحاظ بالینی به عنوان تومور تشخیص داده شدند 27 مورد از نظر آسیب شناسی اثبات شدند. 7.4% تومورها خوش خیم و 92.6% بدخیم و بر مبنای دسته بندی گلد اشمیت به ترتیب: کارسینوم از نوع مخلوط 5 توده،کارسینوم های متراکم، توبولی-پاپیلی، مرکب و کارسینوسارکوم هر کدام 3 توده، کارسینوم های غنی از چربی، مجرایی، درجا، پاپیلی کیستی، کارسینوم سلول های سنگفرشی و اوستئوسارکوم هر کدام یک توده بودند. از توده های توموری 9 عدد زخم و 3 توده چسبندگی داشتند. از کل توده های پستانی در پی گیری 5 ماهه تعداد 17 توده (10 سگ) زنده هستند. در دو سگ ایجاد تومور جدید اتفاق افتاد.

استئوپروز یک بیماری متابولیک استخوان است که بوسیله کاهش توده استخوانی و از بین رفتن بافت استخوان که منجر به شکنندگی استخوان و افزایش خطر شکستگی استخوان می‎شود، شناسایی می‎گردد. کاهش سطح استروژن در بدن دلیل اصلی بروز استئوپروز در زنان یائسه می‎باشد. از این‎رو هورمون‎درمانی در این قشر از افراد یکی از راه‎های درمانی متداول برای درمان استئوپروز پس از یائسگی می‎باشد. روغن دانه انار دارای 17-آلفا-استرادیول می باشد که یکی از فیتواسترول های تازه کشف شده با اثر سینرژیستی بر روی واکنش های فیزیولوژیکی مرتبط با استروژن است. در این مطالعه اثر روغن دانه انار به جهت اثرات بهبودبخش احتمالی آن بر روی ویژگی های استخوان در یک مدل رت از استئوپروز پس از یائسگی مورد ارزیابی قرار گرفت. در این مطالعه تعداد 30 سر رت ماده نژاد ویستار با سن 9 هفته و محدوده وزنی 200-175 گرم مورد استفاده قرار گرفت. رت ها به 2 گروه تقسیم شدند: گروهی که هر دو تخمدان آن ها با عمل جراحی خارج شد و گروهی که فقط تحت لاپاراتومی قرار گرفتند. هر کدام از این دو گروه رت به دو گروه دیگر تقسیم شدند که دو گروه از آن ها روزانه 1/0 میلی لیتر روغن دانه انار و دو گروه دیگر به همان میزان روغن پارافین دریافت می کردند. قبل از عمل جراحی از تمامی رت‎ها تصویربرداری سی‎تی اسکن با شناساگر چندگانه اولیه به عمل آمد و 67 روز پس از عمل جراحی نیز این تصویربرداری با شرایط کاملا مشابه تکرار شد. در تصاویر سی‎تی اسکن اخذ شده تراکم استخوان در بدنه مهره دوازدهم سینه‎ای، مهره های اول تا ششم کمری و استخوان ساکروم مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که در تراکم استخوان بدنه مهره‎های اول، سوم، پنجم و ششم کمری و همچنین استخوان ساکروم، میان گروه اواریکتومی شده و گروه جراحی شده بدون برداشتن تخمدان ها اختلاف معناداری وجود داشت. بر اساس یافته های مذکور روغن دانه انار طی دوره مطالعه 67 روزه قادر به جلوگیری از اثرات استئوپروز متعاقب اواریکتومی در رت ها نمی باشد.

در دهه اخیر، جداسازی انواع سلول های بنیادی و استفاده از آن ها در طب ترمیمی پزشکی و دامپزشکی بسیار مورد توجه قرار گرفته است. بافت چربی حیوانات بالغ و از جمله اسب به عنوان یک منبع بالقوه از سلول های بنیادی مزانشیمی می باشد که می توانند در مهندسی بافت و درمان بیماری های اسکلتی-عضلانی در دامپزشکی مورد استفاده قرار گیرند. هدف این مطالعه، جداسازی، کشت و شناسایی سلول های بنیادی مزانشیمی بافت چربی اسب بود. بدین منظور، از سه مادیان 3 تا 10 ساله نمونه چربی از ناحیه قاعده دم حیوان به روش جراحی اخذ شد و بلافاصله به آزمایشگاه منتقل گردید، عملیات جداسازی سلول ها با استفاده از هضم مکانیکی و آنزیمی (کلازناز) انجام شد و سلول ها در محیط کشت مناسب نگهداری شده و در زمان مطلوب پاساژ داده شدند. پس از رسیدن به پاساژ سوم، با استفاده از روش رونویسی معکوس- واکنش زنجیره ای پلیمراز (rt-pcr) بیان مارکرهای سطحی از قبیل cd29، cd34، cd44 و cd90 مورد بررسی قرار گرفت و همچنین سلول ها در معرض محیط های القا کننده تمایز به بافت های غضروف، استخوان و چربی قرار گرفتند. نتایج مطالعه ریخت شناسی سلول ها نشان داد که سلول ها شبیه فیبروبلاست بوده و به ته فلاسک می چسبند. همچنین بر اساس نتایج حاصل از واکنش rt-pcr، بیان مارکرهای cd29، cd44و cd90 و عدم بیان مارکر cd34 در این سلول ها مورد تایید قرار گرفت. قرار دادن سلول ها در محیط های القایی سبب تمایز آنها به غضروف، استخوان و چربی گردید. مجموع نتایج موید این نکته بود که سلول های جدا از نوع بنیادی مزانشیمی می باشند. امید است بتوان در آینده از این سلول ها در طب ترمیمی اسب استفاده نمود.

مطالعه حاضر با هدف بررسی تغییرات شاخص های استرس اکسیداتیو متعاقب انجام عمل اواریوهیسترکتومی با دو رهیافت خط وسط و فلانک در گربه انجام شده است. دوازده قلاده گربه ماده سالم در این مطالعه به طور تصادفی به دو گروه تقسیم و حیوانات یک گروه با استفاده از روش خط وسط و حیوانات گروه دیگر با روش فلانک عقیم شدند. از تمامی حیوانات در زمان های قبل از جراحی، پایان جراحی و 24 ساعت بعد از جراحی به منظور اندازه گیری مالون دی آلدهید و ظرفیت تام آنتی-اکسیدانی سرم و اندازه گیری گلوکز 6 فسفات دهیدروژناز، گلوتاتیون پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز در همولیز گلبول های قرمز خون گیری شد. در این مطالعه هیچ گونه تفاوت آماری معنی داری در میزان مالون دی آلدهید سرم و گلوتاتیون پراکسیداز بین دو گروه مشاهده نشد(05/0<p). میانگین مقادیر ظرفیت تام آنتی اکسیدانی سرم (060/0p=) و سوپراکسید دیسموتاز (054/0p=) تمایل به افزایش و مقدار گلوکز 6 فسفات دهیدروژناز (052/0p=) تمایل به کاهش را در گروه خط وسط در مقایسه با گروه فلانک نشان دادند.نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان داد که میان دو روش جراحی اوریوهیسترکتومی خط وسط و فلانک از لحاظ میزان استرس اکسیداتیو تفاوتی وجود ندارد.

گیاه آلوئه ورا از قرن ها قبل برای خصوصیات مربوط به سلامت، زیبایی، خصوصیات دارویی و مراقبت از پوست شناخته شده و مورد استفاده قرار گرفته است. آلوئه ورا هم چنین حاوی چندین ترکیبب داروئی فعال می باشد از جمله: کربوکسی پپتیدازها که در شرایط آزمایشگاهی برادیکینین را غیر فعال می کنند، سالیسیلات ها، و ماده ( ها) که در داخل بدن مانع از تشکیل ترومبوکسان می شوند. مطالعات علمی از اثر ضدباکتری و ضد قارچ برای ماده ( ها) موجود در آلوئه ورا حکایت می کند. باکتری استافیلوکوکوس اورئوس، هر دوسویه ی مقاوم و حساس به متی سیلین، به علت توانایی شان در ایجاد عفونت شدید پوست و بافت زمینه ای، همواره سبب نگرانی هستند.هدف از این مطالعه بررسیباکتریولوژیکالتیامزخم پوستیآلوده شدهباباکتری استافیلوکوکوس اورئوس (s. aureus) درسگپس از مصرف موضعی ژلتازهگیاهصبرزرد (aloe vera l) می باشد. برای این منظور 4 جفت زخم تمام ضخامت پوستی در شرایط جراحی در ناحیه‎ی پشت 5 قلاده سگ در روزهای مختلف ایجاد شد، به گونه‎ای که هر سگ، در طی دوره‎ی 4 هفته‎ای مطالعه، دارای زخم‎هایی با طول عمرهای 7، 15، 21 و 28 روزه بود. این زخم‎ها به وسیله‎ی تلقیح باکتری استافیلوکوکوس اورئوس آلوده شدند. پس از اطمینان از ایجاد عفونت در زخم‎ها، زخم‎های گروه درمان در طی دوره‎ی مطالعه، با یک میلی‎لیتر ژل تازه‎ی آلوئه‎ورا درمان شدند، در حالی که زخم‎های گروه کنترل هیچ ماده‎ی دارویی را در این مدت دریافت نکردند. پس از اتمام دوره‎ی مطالعه، در روز 28 آزمایش،بعد از ایجاد مرگ با ترحم در حیوانات تحت آزمایش، نمونه های بافتیاز زخم های 7، 15، 21 و 28 روزه در حال التیام سمت های راست و چپ بوسیله پانچ برداشته شد و پس از انتقال به آزمایشگاه باکتری شناسی دانشکده دامپزشکی، ابتدا به خوبی ورتکس شد و سپس در محیط مولر هینتون اگار کشت داده شد. پس از 24 ساعت نگهداری پلیت ها در دمای 37 درجه داخل انکوباتور، پرگنه های سیاه رنگ استافیلوکوکوس اورئوس شمارش گردید. نتایج حاصل از مطالعه نشان داد که گروه کنترل و درمان از نظر تعداد باکتری های شمارش شده در طول دوره ی مطالعه تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشتند (p=0.575). هم چنین مطالعه آزمایشگاهی این گیاه تاثیر ضدباکتریایی آن را تایید کرد. با توجه به تنوع نتایج می توان اینگونه استنباط کرد که شرایط محیطی در حالت invivoمانند سن حیوان، میزان تحرک موجود، شرایط نگهداری، شرایط رشد و نگهداری گیاه و فصل مورد استفاده از آن، در نتیجه ی ایجاد شده بسیار تاثیر گذار است.

یائسگی طبیعی عبارت است از قطع عادت ماهیانه در زنان که به دلیل توقف فعالیت فولیکولار تخمدان روی می دهد و به پایان یافتن دوران باروری در زن می انجامد .بیماری استئوپروز به عنوان یک بیماری سیستمیک با مشخصه ی کاهش حجم توده ی استخوانی و تخریب ساختارهای استخوانی که متعاقب آن میزان شکنندگی و حساسیت استخوان بالا می رود، شناخته می شود. با وجود این که فاکتورهای خطر متعددی در وقوع بیماری استئوپروز موثر هستند اما به نظر می رسد کمبود هورمون های تخمدانی مهم ترین عامل خطر در بروز این بیماری در زنان یائسه است. با توجه به این مسئله هورمون درمانی جایگزین و بویژه استفاده از فیتواستروژن ها در رژیم غذایی جهت درمان این بیماری مطرح می باشد. دانه های انار حاوی ترکیبات استروژنی، استرون و استرادیول می باشند که به لحاظ شیمیایی همگی مشابه استروژن بدن انسان هستند. روغن دانه ی انار دارای 17-آلفا استرادیول می باشد که یکی از فیتواسترول های تازه کشف شده با اثر سینرژیستی بر روی واکنش-های فیزیولوژیکی مرتبط با استروژن است. جهت انجام این مطالعه 24 سر رت ماده سه ماهه نژاد ویستار، در چهار گروه به تعداد 6 رت در هر گروه تقسیم شدند. دو گروه از آن ها مورد عمل جراحی اواریکتومی قرار گرفتند و دو گروه دیگر به صورت ساختگی و بدون برداشت تخمدان مراحل جراحی روی آن ها انجام شد. هر کدام از این دوگروه رت به دو گروه دیگر تقسیم شدند که یک گروه از آن ها روزانه 1/0 میلی لیتر روغن دانه ی انار و گروه دیگر به همان میزان روغن پارافین دریافت می کردند. در پایان مطالعه (پس از 8 هفته)، استخوان ران و درشت نی خارج و بافت های نرم اطراف استخوان ها جدا و نمونه ها جهت مطالعه آسیب شناسی آماده گردید. نتایج مطالعه حاضر افزایش معنی دار ضخامت ترابکول را در گروه ovx/pso در مقایسه با گروهovx در استخوان درشت نی نشان داد. همچنین فاصله بین ترابکول ها به طور معنی داری در گروه ovx/pso نسبت به گروه ovx در استخوان ران و درشت نی کاهش یافت. نتایج مطالعه حاضر و مطالعات مشابه پیشنهاد می کند که روغن دانه ی انار با داشتن ترکیبات استروژنی می تواند از استئوپروز ناشی از برداشت تخمدان و فقدان هورمون های تخمدانی پیشگیری کند.

با توجه به نیازهای فراگیر پزشکی و دامپزشکی در زمینه طب ترمیمی، تحقیقات در زمینه سلول های بنیادی به میزان زیادی مورد توجه قرار گرفته است. سلول های بنیادی مزانشیمیِ چندتوان، از بافت های مختلف چندین گونه ی حیوانی جدا شده اند. هدف این مطالعه جداسازی و شناسایی سلول های بنیادی مزانشیمی از مغز استخوان اسب بود. بدین منظور از 3 مادیان نمونه مغز استخوان اخذ شد و در آزمایشگاه، سلول های تک هسته ای آن جدا و کشت داده شد. پس از پاساژ سوم، بررسی های ریخت شناسی، بیان ژن در سطح mrna (ژن های cd29، cd34، cd44، cd90، mhc-i، mhc-ii، sox-2 و nanog) به روش rt-pcr و در سطح پروتئین (ژن های پرتوانی nanog، ssea-1، ssea-3 و ssea-4) به روش ایمنوسیتوشیمی، خصوصیات رشد و همچنین قابلیت تمایز سلول های جدا شده به سه رده استخوانی، غضروفی و چربی انجام شد. نتایج نشان داد که سلول های جدا شده شبه فیبروبلاست بوده و به کف ظرف کشت می چسبند، در سطح mrna مربوط به ژن های cd29، cd44، mhc-i و sox-2 را بیان کرده و ژن های cd34 و mhc-ii را بیان نمی کنند. همچنین بیانی از پروتئین های nanog، ssea-1، ssea-3 و ssea-4 در سلول ها مشاهده نشد. این سلول ها قابلیت تمایز به هر سه رده استخوانی، غضروفی و چربی را دارا بودند. در مجموع، نتایج حاصله موید این بود که سلول های جداسازی و کشت داده شده، از نوع بنیادی مزانشیمی بوده و امید است در آینده بتوان از این سلول ها در طب ترمیمی اسب استفاده نمود.

امروزه صنعت اسب داری دارای جایگاه ویژه ای در بین طرفداران این صنعت می باشد و هر ساله هزینه های زیادی صرف نگهداری و پرورش اسب می شود. از جمله هزینه هایی که مبالغ زیادی را به خود اختصاص می دهد مربوط به خدمات دامپزشکی می باشد. یکی از مهمترین بیماری هایی که موجب بازنشستگی زودرس اسب ها می شود مشکلات مفصلی هستند که از آن جمله می توان به استئوکندروزیس دیسکنس ، شکستگی های چیپ و استئوآرتریت ها اشاره کرد. از روش های درمانی این نوع ضایعات می توان به جراحی آرتروتومی که در گذشته بسیار استفاده می شده اشاره کرد. امروزه به علت مشکلات فراوانی که در این نوع جراحی ایجاد می شود روش جدیدی به نام جراحی آرتروسکوپی مورد توجه بسیاری از متخصصین قرار گرفته است. در این مطالعه اطلاعات 96 راس اسب مورد بررسی قرارگرفته که از این میان بر روی 9 راس اسب جراحی آرتروسکوپی انجام گرفته است. در 9 راس اسبی که تحت جراحی آرتروسکوپی قرار گرفته اند وضعیت اندام حرکتی 8 (88.88%) راس اسب بسیار مناسب گزارش شد و التهاب و لنگش در اندام حرکتی درگیر از بین رفته است و 7 (77.77%) راس اسب به فعالیت ورزشی سابق خود بازگشت داشته اند. یک راس هنوز در حال سپری کردن دوران استراحت است و فقط در یک راس اسب بعد از 120 روز استراحت به دلیل استئوآرتریت شدید در مفصل کارپ لنگش بعد از جراحی ادامه داشته و تورم مفصل کاملا مشهود بوده و به فعالیت ورزشی سابق خود برنگشته است. از اسبان جراحی شده 3 (33.33%) راس اسب موفق شده اند مقام های قهرمانی را در مسابقات کورس کسب نمایند و 5 راس اسب دیگر علی رغم بازگشت به تمرینات سابق ورزشی خود هنوز در مسابقات شرکت نکرده اند.

سلول های بنیادی اسپرماتوگونی به علت توانایی منحصر به فرد خود در تمایز به اسپرم می توانند در درمان ناباروری، حفظ گونه-های در حال انقراض و فناوری تولید حیوانات تراریخت مورد استفاده قرار گیرند. با این وجود همچنان با یک چالش مهم یعنی چگونگی حصول تعداد خوب سلول و فراهم بودن شرایط رشد بهینه در محیط آزمایشگاه مواجه می باشد. در پژوهش حاضر، بیضه جوجه های یک روزه نر جداشد و کشت اولیه سلول ها انجام پذیرفت. کلنی توسط تست آلکالین فسفاتاز و آزمایش مولکولی تعیین هویت شدند، آن ها نسبت به آلکالین فسفاتاز مثبت ارزیابی شدند و بیان دو فاکتور رونویسی oct4 و stra8 در آزمایش rt-pcr آنها مثبت بود که حضور سلول های بنیادی اسپرماتوگونی را تایید می کند. این کشت ها مورد تیمار با غلظت های مختلف gdnf، bfgf، lif و عصاره بیضه خروس قرار گرفتند همچنین تاثیر لایه تغذیه کننده sto هم در مورد تشکیل کلنی مورد سنجش قرار گرفت. نتایج بررسی فعالیت تشکیل کلنی فاکتورهای رشد gdnf ، bfgfو lif به ترتیب در غلظت ng/ml 15 ، ng/ml 20 و ng/ml 15 بهترین نتایج را به همراه داشت و کلنی های بیشتر و در نتیجه حفظ خودنوزایی بهتری را مشخص نمود. همچنین نتایج آزمایش مشخص کرد که تیمارهای دریافت کننده عصاره بیضه خروس و موش در غلظت µl/ml 20 نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری از تشکیل کلنی را نشان دادند، اما لایه تغذیه کننده sto تاثیر قابل توجه و معنی داری را بروز نداد. این پژوهش یک روش ساده و کاربردی برای جداسازی، کشت و بهینه سازی شرایط آزمایشگاهی را برای سلول های بنیادی اسپرماتوگونی جوجه فراهم آورد. همچنین با استفاده از فاکتورهای رونویسی لازم شرایط کشت را بهبود بخشید و در عین حال برای انجام برخی پژوهش های آینده عصاره های بیضه کم هزینه اما با ارزش را جهت جایگزینی فاکتورهای صنعتی گران قیمت معرفی می کند.

مطالعه حاضر با هدف بررسی کیفیت بیهوشی و زمان هوشیابی در بیهوشی ایجاد شده با داروهای ایزوفلوران و پروپوفول در کبوتر انجام شده است. تعداد 20کبوتر نر و ماده از یک نژاد مشابه (کبوتر خانگی columba livia domestica) در دو گروه ده تایی ایزوفلوران و پروپوفول، بیهوش شدند. گروه اول گروه ایزوفلوران: بدون پیش بیهوشی، پرنده با استفاده از ماسک به دستگاه بیهوشی متصل گردید و با استفاده از ایزوفلوران 5% القای بیهوشی صورت گرفت. سپس در داخل نای لوله نایی فاقد کاف قرار داده و برای ادامه بیهوشی به مدت 30دقیقه حیوان از ایزوفلوران (بین 3- 2%) استفاده شد. گروه دوم گروه پروپوفول: بدون پیش بیهوشی، پروپوفول 10% به میزان 14 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن توسط آنژیوکت زرد رنگ (شماره 24) که در ورید زیر بال قرار داده شد، به صورت وریدی و آهسته تزریق گردید تا القای بیهوشی صورت گیرد. سپس در داخل نای لوله نایی فاقد کاف قرار داده شد و به اکسیژن کمکی متصل گردید. برای ادامه بیهوشی در طول 30دقیقه از پروپوفول به میزان 33/1میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در هر دقیقه به صورت انفوزیون با پمپ مخصوص(syring pump jsm sp-510) استفاده شد. دمای بدن(کلوآکی) ، تعداد ضربان قلب در دقیقه، تعداد تنفس در دقیقه و میزان اشباع نسبی اکسیژن هموگلوبین شریانی (spo2) در هر دو رژیم بیهوشی قبل از القا بیهوشی و در دقایق 1، 3، 5، 10، 15، 20، 25، 30 بعد از القا و همچنین در پایان دوره هوشیابی ثبت گردید. جهت مقایسه 2 گروه از نظر پارامترهای مورد بررسی در طول زمان مطالعه از تست آماری independent samples t-test و نیز برای بررسی تغییرات این پارامترها بین زمان های مختلف اندازه گیری در هر گروه، از تست آماری repeated measure anovaاستفاده شد و مقادیر p<0.05 معنی دار تلقی گردید. در مطالعه حاضر به دنبال مقایسه دو گروه از کبوتران بیهوش شده با پروپوفول و ایزوفلوران نشان داده شد که کبوتران بیهوش شده با ایزوفلوران بیهوشی آرام و سریعی داشتند اما در کبوتران بیهوش شده با پروپوفول القا بیهوشی نامنظم بود و برای همه کبوتران یکسان نبود. بنابراین میتوان اینگونه بیان نمود که پروپوفول برای کبوتران دارای پنجره امن کوچکی است و با اندکی تغییر در مقدار دارو القا کننده یا نگهدارنده بیهوشی، مشکلات تنفسی و قلبی بروز می کند. لذا شدیدا توصیه می شود برای کاهش اثرات سو ناشی از پروپوفول، وضعیت کبوترها کاملا نظارت شود و همچنین تنفس حمایتی طی بیهوشی داشته باشند. اما در مجموع ایزوفلوران برای بیهوشی کبوتران گزینه مناسب تری است.

روغن دانه ی انار دارای طیف وسیعی از اثرات درمانی با مکانیسم های متعدد است. یکی از خواص مهم آن که در تخفیف اثرات یائسگی بر بدن از جمله تغییرات اکسیداتیو موثر است، خواص آنتی اکسیدانی انار است. در این مطالعه اثر روغن دانه انار بر روی پیشگیری از استرس اکسیداتیو و تغییرات لیپیدها ناشی از برداشت تخمدان ها در رت مورد ارزیابی قرار گرفت. در این مطالعه از تعداد 24 سر رت ماده نژاد ویستار هم سن با محدوده وزنی 250-175 گرم استفاده شد. رت ها به صورت تصادفی به چهار گروه شش تایی تقسیم شدند: 1- گروهی که هر دو تخمدان آن ها با عمل جراحی خارج شده و روزانه kg/mg200 روغن دانه انار دریافت نمودند (ovx+pso)2- گروهی که هر دو تخمدان آن ها با عمل جراحی خارج شده و نرمال سالین (هم حجم روغن دانه انار) دریافت تمودند (ovx) 3- گروهی که تحت عمل لاپاراتومی قرار گرفتند و روزانه kg/mg200 روغن دانه انار دریافت نمودند (sham+pso) و 4- گروهی که تحت عمل لاپاراتومی قرار گرفته و نرمال سالین (هم حجم روغن دانه انار) دریافت تمودند (sham). در انتهای مطالعه (هفته هشتم) نمونه خون از تمامی رت ها اخذ شد. نمونه خون حاوی ماده ضد انعقاد برای تهیه همولیز گلبول های قرمز و نمونه خون بدون ماده ضد انعقاد نیز برای جداسازی سرم استفاده شد. از بین شاخص های استرس اکسیداتیو، مقادیر مالون دی آلدهیدو ظرفیت تام آنتی اکسیدانی در سرم خون و مقادیر آنزیم های آنتی اکسیدانی گلوتاتیون پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز در همولیز گلبول های قرمز اندازه گیری شدند. همچنین مقادیر عناصر کمیاب (مس، آهن، روی، کلسیم، منیزیم و فسفر)، کلسترول تام، کلسترول ldlو کلسترول hdlدر سرم خون اندازه گیری شد. در مقایسه گروه ovxبا گروه sham، ظرفیت تام آنتی اکسیدانی سرم کاهش معنی داری (01/0p<) را نشان داد. اما مقایسه بین گروه های ovx+pso و shamتفاوت معنی داری را در میزان ظرفیت تام آنتی اکسیدانی نشان نداد. رت های گروه ovx افزایش معنی داری را در میزان کلسترول ldl(05/0p<) در مقایسه با گروه sham+psoنشان دادند، اما در مقایسه بین گروه های ovx+psoو sham+psoتفاوت معنی داری مشاهده نگردید. مقایسه بین گروه های مختلف هیچ گونه تفاوت معنی داری را در میزان سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز، مالون دی آلدهید، تری گلیسیرید، کلسترول تام، کلسترول hdl، کلسیم، منیزیم، آهن، فسفر، مس و روی نشان نداد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که روغن دانه انار ((psoمی تواند تا حدی سبب بهبود وضعیت آنتی اکسیدانی و کاهش کلسترول ldlپس از اواریکتومی در رت ها شود.

دیسپلازی مفصل لگنی رانی یک بیماری توارثی غیر مادرزادی می باشد که مخصوصا در نژادهای بزرگ جثه رخ می دهد. تعداد زیادی از سگ های درگیر، نشانه ی بالینی خاصی را نشان نمی دهند و این بیماری به تدریج سبب ناتوان شدن و ضعیف شدن سگ ها می شود. تعداد 36 قلاده سگ نژاد بزرگ با استفاده از حالت گماری پشتی شکمی با پاهای کشیده جهت بیماری دیسپلازی مفصل لگنی رانی مورد ارزیابی قرار گرفته و با استفاده از سیستم درجه بندی fci به 5 درجه a، b، c، dو e طبقه بندی شدند. روش pennhip جهت اندازه گیری di اجرا شد و روش ارتلانی جهت ارزیابی دررفتگی مفصل انجام گرفت. دیسپلازی مفصل لگنی رانی در2/72% سگ ها وجود داشت که 1/11% بصورت یکطرفه و 1/61% دوطرفه درگیر بودند. 73% موارد درگیر از جنس نر بودند. از 14 قلاده سگ دارای علامت بالینی، دیسپلازی مفصل لگنی رانی در 11 قلاده مثبت گزارش شد و در 22 قلاده سگ فاقد علائم بالینی، 15 قلاده واجد دیسپلازی مفصل لگنی رانی بودند. تست ارتلانی در 33 مورد منفی کاذب و در 6 مورد مثبت کاذب نشان داد. نتیجه این مطالعه نشان می دهد که ارزیابی رادیولوژی مفصل لگنی رانی در نژادهای مستعد به منظور تشخیص و برنامه های غربالگری دیسپلازی مفصل لگنی رانی ضروری می باشد. کلمات کلیدی: سگ، رادیولوژی، دیسپلازی مفصل لگنی رانی،درجه بندی fci

در مطالعه¬ی حاضر برداشت تخمدان به دو روش لاپاروسکوپی و سلیوتومی در سگ مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. ده سگ ماده با میانگین وزنی 20 تا 30 کیلوگرم در این مطالعه قرار گرفتند. این حیوانات در دو گروه تقسیم¬ شدند (در هر گروه 5 سگ قرار گرفت). یک گروه تحت عمل لاپاروسکوپی و گروه دیگر تحت عمل سلیوتومی قرار گرفتند. هر دو گروه بوسیله¬ی آسپرومازین با دوز 03/0 میلی¬گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت داخل عضلانی تحت پیش بیهوشی قرار گرفتند و بعد از 15 دقیقه کتامین با دوز 6 میلی¬گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و دیازپام با دوز 25/0 میلی¬گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن برای القای بیهوشی به صورت داخل وریدی تزریق شدند. بعد از القای بیهوشی حیوانات برای ادامه بیهوشی تحت بیهوشی استنشاقی بوسیله¬ی ایزوفلوران قرار گرفتند. سگ¬ها در گروه لاپاروسکوپی بوسیله الکتروگواگولاسیون و قطع کردن پایه تخمدانی و در گروه سلیوتومی با رهیافت معمول خط وسط تحت عمل جراحی قرار گرفتند. در گروه سلیوتومی گاز کربن دی¬اکسید با نرخ حجمی 5/0 لیتر بر دقیقه و تا رسیدن به فشار 13 میلی¬متر جیوه وارد محوطه بطنی شد. نمونه¬های خونی در فواصل قبل از عمل، بلافاصله بعد از عمل، یک روز بعد از عمل و یک هفته بعد از عمل برای ارزیابی مقادیر مالون¬ دی¬آلدهید، ظرفیت تام آنتی¬اکسیدانی و همچنین فاکتورهای خونی اخذ گردید. ارزیابی درد بوسیله¬¬¬ی مقیاس درد دانشگاه ملبورن در زمان¬های بعد از ریکاوری، چهار ساعت ، هشت ساعت و 12 ساعت بعد از عمل صورت گرفت. تفاوت¬¬ معنی¬دار بین دو گروه در مقادیر مالون ¬دی¬آلدهید و ظرفیت تام آنتی¬اکسیدانی مشاهده شد. میانگین مالون دی¬آلدهید و ظرفیت تام آنتی¬اکسیدانی در گروه سلیوتومی بیشتر از گروه لاپاروسکوپی بود. در ارزیابی درد هیچ تفاوت معنی¬داری بین دو گروه وجود نداشت. نتایج مطالعه¬ی حاضر نشان دهنده-ی وضعیت اکسیدانی بیشتر در بدن سگ¬های عمل شده به روش سلیوتومی نسبت به روش لاپاروسکوپی می¬باشد