به منظور تعیین مناسب ترین ترکیب مخلوط سیلاژ تریتیکاله با یونجه از نظر ارزش غذایی و کیفیت تخمیر در مقایسه با سیلاژ یونجه، آزمایشی با طرح پایه ی کاملا تصادفی با شش تیمار که شامل سطوح مختلف اختلاط علوفه ی یونجه با گیاه کامل تریتیکاله به ترتیب با نسبت های 100: 0، 90: 10، 80 : 20، 70 : 30، 60 : 40 و 50 : 50 بود با 4 تکرار و با استفاده از 24 عدد سیلوی آزمایشگاهی از جنس پی وی سی اجرا گردید. یونجه در اوایل دوره ی گلدهی برداشت و به مدت 24 ساعت در معرض نور آفتاب پلاسیده شد و پس از آن با گیاه کامل تریتیکاله به نسبت-های ذکر شده مخلوط و با استفاده از دستگاه خردکن علوفه به قطعات کوچکتر خرد و با استفاده از دستگاه پرس هیدرولیک سیلو شد. پس از پر کردن سیلو تا تکمیل فرآیند تخمیر به مدت 120 روز در محیط آزمایشگاه نگهداری شد. بعد از آن مینی سیلوها تک تک بازگشایی شده و محتویات آن تخلیه شده و مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده توسط نرم افزار sas و با رویه با glm آنالیز و از روش مقایسات میانگین دانکن در سطح 5 درصد برای مقایسه میانگین داده های به دست آمده استفاده شد. نتایج نشان داد بین تیمارها از لحاظ درصد ماده ی خشک، پروتئین خام، نشاسته و خاکستر اختلاف معنی داری وجود داشت (01/0 >p). به طوری که با افزایش سطح گیاه تریتیکاله ماده ی خشک، پروتئین خام و خاکستر کاهش یافت، به صورتی که تیمار 50 درصد یونجه و 50 درصد تریتیکاله کمترین ماده ی خشک، پروتئین خام و خاکستر را دارا بود. از طرف دیگر مشاهدات نشان داد که درصد نشاسته با افزایش تریتیکاله افزایش یافت به صورتی که تیمار 50 درصد یونجه و 50 درصد تریتیکاله بیشترین مقدار نشاسته را داشت.نتایج تأثیر تیمارها بر معیارهای کیفیت تخمیر نشان داد بین تیمارها از لحاظ درصد اسیدلاکتیک، کربوهیدرات محلول در آب و ازت آمونیاکی (01/0 >p) و درصد اتانول(05/0 >p) اختلاف معنی داری وجود داشت و با افزایش سطوح گیاه کامل تریتیکاله درصد اسیدلاکتیک و کربوهیدرات محلول افزایش یافت و اتانول و ازت آمونیاکی کاهش یافت، به طوری که تیمار 50 درصد یونجه و 50 درصد تریتیکاله کمترین درصد اتانول و ازت آمونیاکی و بیشترین درصد اسیدلاکتیک و کربوهیدرات محلول در آب را دارا بود. نتایج نشان داد که جایگزینی گیاه کامل تریتیکاله (علوفه ی گرامینه) تا 50 درصد ماده خشکبا یونجه (علوفه ی لگومینه) باعث بهبود کیفیت تخمیر و ارزش غذایی سیلاژ حاصله خواهد شد.