کاتکول بعنوان یک ترکیب فنلی می باشد و آن بعنوان یک آلاینده مهم محیط زیست در فاضلاب تولید شده از صنایع می باشد. هدف اصلی از این مطالعه، بررسی میزان حذف کاتکول با استفاده از فرآیند ازن زنی کاتالیز شده با نانوکریستال mgo در راکتور بستر سیال ترکیب شده با راکتور بیولوژیکی بستر چرخان (rbbr) از فاضلاب بود. این مطالعه دارای چهار مرحله اصلی بود. اهداف مراحل اول، دوم، سو م و نهایی این مطالعه، بررسی کارایی به ترتیب scr، rbbr و cop و فرایند ترکیبی cop با rbbr در تجزیه بیولوژیکی و معدنی سازی کاتکول بود. غلظت کاتکول با استفاده از hplc با مدل agilent 1200 و uv/vis اسپکتروفتومتر اندازه گیری شد. زمان خوگیری توده بیولوژیک به کاتکول در غلظت mg/l 630 و زمان ماند هیدرولیکیh 18، در حدود 41 روز تعیین گردید. فرایند scr بطور موثر توانست کاتکول و cod مربوط به آن را تا غلظت mg/l 1560 و بارآلی kg cod/m3.d 38/ 5، در زمان ماند هیدرولیکی 13 ساعت، حذف نماید. در شرایط مشابه بهره برداری scr، کارایی تجزیه و معدنی سازی کاتکول در rbbr با مدیا اسفنج پلی اورتان در شرایط پایدار به ترتیب 9/97% و 7/98% تعیین گردید پتانسیل کاتالیستی، کامپوزیت gac/mgo (mg/l10) با ازن در تجزیه کاتکول و حذف cod به ترتیب برابر با 48% و 49% در زمان واکنش 20 دقیقه بود. ترکیب cop با rbbr توانست کارایی rbbr از کار افتاده در بارآلی kg catechol/m3.d 31/8 و kg cod/m3.d 64/15 را بهبود داده و در شرایط پایدار و در زمان ماند هیدرولیکی 5/4 ساعت به 91% بر حسب تجزیه بیولوژیکی کاتکول و به 79% بر حسب حذف cod برساند. بنابراین ترکیب cop با rbbr، ارائه دهنده یک فرایند امیدوارکننده برای تصفیه موثر فاضلاب های حاوی غلظت بالایی از ترکیبات سمی و مقاوم در یک زمان ماند هیدرولیکی نسبتاٌ کوتاه می باشد.

پساب بسیاری از صنایع حاوی غلظت بالایی از نیترات (no3 >1000 mg/l) و ترکیبات آلی سمی می باشند. تخلیه نیترات به منابع آب های پذیرنده می تواند سبب آسیب های جدی به محیط زیست و مشکلات بهداشت عمومی گردد. هدف از این مطالعه بررسی کارایی بیوراکتور سیکلی دارای بستر متحرک (crbr) جهت دنیتریفیکاسیون غلظت های بالای نیترات با استفاده از ترکیب آلی سمی می باشد. اثر هر یک از متغییرهای غلظت اولیه نیترات، زمان ماند هیدرولیکی (hrt)، نسبت پر شدگی بستر، سرعت چرخش مدیا، نسبت cod/?no?_3^-، شوری و بارگذاری نیترات مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که پیش از بهینه سازی متغییرها، crbr قادر است در زمان ماند هیدرولیکی h 18 ? بیش %95 از نیترات ورودی با غلظت (mg ?no?_3^-)?l 1000 را احیاء کند. درصد پر شدگی بهینه مدیا %30 و سهم مدیا در احیاء نیترات %36 و همچنین سرعت چرخش بهینه مدیا rpm 20 و سهم سرعت چرخش مدیا %17 به دست آمد. حداکثر میزان احیاء نیترات در cod/?no?_3^- برابر با یک به دست آمد. crbr توانست در نسبت بهینه cod/?no?_3^-، نیترات ورودی تا غلظت mg/l 1250 که برابر با (kg?no?_3^-)?m^3 .d 3 می باشد را به طور کامل احیاء کند. شوری ( g nacl/l) تا غلظت g/l 20 تاثیری بر کارایی بیوراکتور نداشت. مهمترین گونه های غالب در لجن معلق با توجه به آنالیز فیلوژنیک و rdna s16 گونه های pseudomonas resinovorans، stenotrophomonas maltophila و bacillus cereus به دست آمد. فعالیت آنزیم دهیدروژناز در بیومس معلق و چسبیده به ترتیب (?g tf)?(?mg?_biomass.d). 5/3 و (?g tf)?(?mg?_biomass.d). 5/10 به دست آمد. به این ترتیب استفاده از فرآیند crbr می تواند یک فرآیند موثر در احیاء غلظت های بالای نیترات در حضور مواد آلی سمی باشد.