حمایت از حقوق مالکیت ادبی – هنری به عنوان عنصر سازنده، تکامل بخش و توسعه دهنده فرهنگ از دهه های گذشته مورد توجه قانونگذاران در سراسر جهان بوده است. هدف این شاخه از حقوق مالکیت فکری که ناظر بر حمایت از آثار بدیع پدید آورندگان ادبی – هنریست، ایجاد انحصار محدود و مشروطی برای حفظ حقوق خالقان فکری می باشد. از زمان پیدایش امکان تکثیر آثار ادبی – هنری تا به حال ضرورت حمایت از این دسته اموال در دیدگاه قانون گذاران روز به روز فزونی یافته و هماهنگ با امکانات و تسهیلاتی که پیشرفت فناوری برای نقض قواعد این شاخه از حقوق فراهم آورده است، راهکار های حقوقی و فرا حقوقی توسعه و تکامل یافته اند.