تهیه صورت های مالی تلفیقی نسبت به صورت های مالی واحدهای غیر تلفیقی، مستلزم انجام محاسبات بیشتر و پیچیده تری است که طبق تئوری اندازه گیری، موجب افزایش بروز خطای اندازه گیری اطلاعات می گردد و این مسئله تأثیر بالقوه در محتوای اطلاعات تلفیقی و خطای پیش بینی مدل ها دارد. پژوهش های حسابداری و مالی، بدون توجه به احتمال تفاوت در محتوای اطلاعات تلفیقی و غیر تلفیقی، این اطلاعات را درکنارهم تجمیع می نمایند. تمرکز اصلی این پژوهش، بررسی تأثیر حالات مختلف تجمیع اطلاعات صورتهای مالی تلفیقی و غیر تلفیقی بر خطای مدل های پیش بینی سود عملیاتی و جریان های نقدی عملیاتی، و مقایسه توانایی پیش بینی اطلاعات صورت های مالی تلفیقی و اطلاعات صورت های مالی جداگانه (غیرتلفیقی) شرکت اصلی است. دوره زمانی پژوهش، از سال ???? تا ???? بوده است. مدل های پژوهش به روش آریما و داده های تابلویی برآورد گردیدند. نتایج آزمون فرضیه ها نشان می دهد توان پیش بینی اطلاعات صورتهای مالی تلفیقی در تمامی مدل ها بیشتر از اطلاعات مالی سایر شرکت ها (غیرتلفیقی) است. در اکثر موارد، افزودن متغیر مجازی تلفیق نسبت به سایر حالات، کمترین خطای پیش بینی را دارد و پیش بینی های مجزا برمبنای اطلاعات تلفیقی و غیرتلفیقی، بهبودی در خطا حاصل نمی کند. نتایج حاصل از برآورد مجدد مدل ها به روش حداقل مربعات معمولی نشان می دهد که در روش حداقل مربعات معمولی نسبت به روش داده های تابلویی، تمایز بین اطلاعات تلفیقی و غیرتلفیقی به میزان بیشتری خطای مدل ها را کاهش می دهد. همچنین در تمامی مدل ها، به جز مدل پیش بینی جریان های نقد عملیاتی با تجزیه جز تعهدی به اجزا بیشتر، خطای پیش بینی اطلاعات تلفیقی کمتر از اطلاعات صورت های مالی مجزای شرکت اصلی است.