این طرح در قالب طرح کرت های خرد شده انجام شد. تیمارهای مورد مطالعه عبارت بودند از تیمار اصلی شامل مقادیر مختلف آب آبیاری در سطوح آبی ?? ، ?? ، ??? و ??? درصد کمبود رطوبت خاک و تیمار فرعی شامل مقادیر مختلف سوپر جاذب آکوازورب که عبارت بودند از تیمارso یعنی شاهد (صفر کیلو گرم در هکتار)، 100s (??? کیلوگرم در هکتار)، 200s (??? کیلوگرم در هکتار) و 300s (??? کیلوگرم در هکتار). صفات ارزیابی شده شامل طول ساقه اصلی، وزن خشک اندام های رویشی بدون دانه لوبیا چیتی، وزن صد دانه، شاخص برداشت و عملکرد دانه (کیلوگرم در هکتار) بودند و داده ها با استفاده از نرم افزار آماری sas تجزیه و تحلیل شدند و برای مقایسه میانگین داده ها از آزمون lsd استفاده شد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که با افزایش مقدار سوپرجاذب طول ساقه اصلی، وزن خشک اندام های رویشی بدون دانه لوبیا چیتی، وزن صد دانه لوبیا چیتی و عملکرد دانه لوبیاچیتی افزایش می یابد. حداکثر این افزایش در تیمار سوپرجاذب 300 کیلوگرم در هکتار رخ داد. همچنین با افزایش مقدار آب آبیاری طول ساقه اصلی، وزن خشک اندام های رویشی بدون دانه لوبیا چیتی، وزن صد دانه لوبیا چیتی و عملکرد دانه لوبیاچیتی گیاه افزایش یافت. بیشترین میزان افزایش در تیمار 120 درصد آبیاری گزارش شد. ولی در شاخص برداشت اینگونه نبود بطوریکه بین تیمار سوپرجاذب 100 کیلوگرم در هکتار و تیمار بدون سوپر جاذب تفاوت معنی داری مشاهده نشد. همچنین بیشترین میزان شاخص برداشت با مقدار 8/39 درصد مربوط بود به تیمار آبیاری 80 درصد و مقدار سوپر جاذب 300 کیلوگرم در هکتار. به طور کلی تیمار آبیاری 80 درصد برای مناطقی که کشاورزان با کمبود آب مواجه هستند و یا اینکه بهای آب گران است توصیه می شود.