کشتی چسب ها ( (barnacles سخت پوستانی ثابت و غیر معمولند که اغلب در صدف آهکی زندگی می کنند آنها در اقیانوسها، دریاها و در سطوح فوق جزرومدی پراکنده اند. در اکوسیستم دریایی لارو کشتی چسبها? مورد تغذیه پلانکتون خوارهاست و بالغشان مورد تغذیه ماهیان کفزی میباشد و این جانوران به سازه های چوبی و فلزی آسیب می رسانند. در ایران تاکنون مطالعات ژنتیکی روی این جانور صورت نگرفته و در کشورهای دیگر تحقیقات کمی انجام شده است در این تحقیق از 26 ایستگاه از بندر گواتر تا اروند کنار نمونه ها جمع آوری شدند و مطالعاتی روی ژن میتوکندریایی coi انجام شد. پس از انجام بررسیهای مورفولوژیک ابتدا بافتهایی مثل ماهیچه و اندام حرکتی از گونه amphibalanus amphitrite جدا شده و با استفاده از نیتروژن مایع سوسپانسیون سلولی لازم برای استخراج دی ان ا آماده شد. با استفاده از کیت استخراج دی ان ا و روش استاندارد دی ان ا کامل از سلولها استخراج شد. با استفاده ازیک جفت پرایمر قطعه ای از ژن سیتوکروم اکسیداز i ژنوم میتوکندری تکثیر شد و پس از هضم آنزیمی و الکتروفورز محصولات pcr روی ژل آگارز 3% صورت گرفت و با ثبت تفاوتها در دستگاه مستند ساز ژل تفاوتهای بین گونه های مختلف این جانداران جمع آوری شده از مناطق ساحلی مختلف مورد بررسی قرار گرفت. در بین گونه های جمع آوری شده سه گروه مجزا با انجام pcr مشاهده و از هم متمایز شد. در گروه اول پس از انجام pcr قطعه دی ان ا 708 جفت بازی تولید شد اما در گروه دوم قطعه ایجاد شده با استفاده از همان جفت آغازگر 450 جفت باز طول د اشت. گروه سومی هم وجود داشت که تنها یک باند حدود 50 جفت بازی در آنها دیده می شد. البته پس از هضم آنزیمی هاپلوگروپهای جدیدی در بین هر کدام از جمعیتهای فوق قابل مشاهده بود. ژن سیتوکروم اکسیداز ( (coiبه عنوان بارکد حیات در گونه های موجودات مختلف مورد بررسی قرار گرفته و به عنوان شاخصی مهم برای تمایز بین افراد گونه ها شناخته شده است. با توجه به اینکه کشتی چسبهای موجود در آبهای جنوبی ایران دارای اهمیت زیست محیطی می باشند و تا به حال ویژگیهای ملکولی آنها به این نحو مورد بررسی قرار نگرفته است لذا این تحقیق بنیانگزار روشی عملی و سریع جهت شناسایی گونه های مختلف موجود در آبهای جنوبی ایران میباشد که میتواند در جهت کنترل جمعیت و شناسایی انواع این کشتی چسبها و کاهش میزان خسارات وارده از آنها موثر باشد.

تحقیق مورد نظر با هدف شناسایی گونه های غالب خرچنگ های منزوی منطقه بین جزرومدی محدوده خلیج چابهار طی یک دوره یک ساله 88-1387 اجرا شد . نمونه برداری به صورت 2 ماه یک بار(آبان 1387 تا شهریور1388 ) بااستفاده از کوادرات 5/0 ×5/0 به هنگام جزر کامل از 5 انجام گرفت. ایستگاهای انتخابی دارای بستر های متفاوت انجام شد.همچنین فاکتورهای غیر زیستی شامل : شوری (psu )،درجه حرارت (c0) ، ph و تعیین درصد ذرات خاک در هر گشت مورد بررسی قرار گرفته است. تغییرات زمانی ومکانی جمعیت خرچنگ های منزوی به از طریق آنالیزnmds و خوشه ای بررسی شد. تعیین میزان تراکم خرچنگ های منزوی بین ایستگاه ها و زمان های نمونه برداری با آزمون آنالیز واریانس وبکارگیری نرم افزار gmav5 مورد بررسی قرار گرفت. برای تعیین عوامل محیطی موثر در الگوی پراکنش جمعیت خرچنگ های منزوی از آزمون (canonicalcorrespondence analysis) ccaاستفاده شد.. تنوع گونه ای خرچنگ های منزوی با شاخص های تنوع simpson و margalef و همچنین شاخص یکنواختیhill مورد سنجش قرار گرفت. براساس نتایج بدست آمده،12گونه متعلق به 3 خانواده شناسایی شده است (6 گونه گزارش جدید از منطقه می باشد) که در این میان براساس شاخص پایداری نمونه diogeneses avarus، بیشترین فراوانی را به خود اختصاص داد. خرچنگ منزوی بر اساس ساختار و تراکم و پراکنش در ماه های مختلف نمونه برداری گروه های مجزایی را بر اساس عدم شباهت در جمعیتشان تشکیل دادند که معمولا گروه بندی میان ماه های گرم وسرد سال و همچنین پیش از مانسون و پس از مانسون بود. تغییرات زمانی و مکانی نشان داد که ایستگاه بندرچابهار – دریابزرگ ، در بین ایستگاه های مورد بررسی و آبان ماه، در خوشه ای کاملا مجزا از سایر ایستگاه ها و ماه ها قرار گرفته اند.آزمون cca، نشان داد که بیشترین فاکتور موثر بر الگوی پراکنش جوامع خرچنگ های منزوی شوری و شیب بستر می یاشد همچنین در این تحقیق صدف های مورد استفاده خرچنگ های منزوی مورد شناسایی قرارگرفت که از 28 خانواده بیش از50 تاکسون در حد گونه و جنس شناسایی شده است و یک نمونه خرچنگ های منزوی که از اسکلت مرجانی سخت استفاده شده کرده بود، مشاهده شد. گونه clibanarius. signatus با فراوانی نسبتا زیاد،در منطقه که از نظر اندازه قابل بررسی بود انتخاب شد و از لحاظ جنسی و ارتباط بین خرچنگ منزوی و صدف مورد استفاده آن ، مورد بررسی قرارگرفت . نتایج مشخص نمود که اختلاف معناداری بین جنس نر و ماده در صدف گزینی وجود نداشته و از توزیع نرمال برخوردار بودند و تمامی فاکتورهای زیست سنجی در ارتباط با گونه clibanarius. signatus و صدف مربوطه هبستگی معناداری را نشان داد.

شناسایی خرچنگ های زانتید و تأثیر پارامترهای محیطی بر پراکنش آ ن ها و بررسی تولیدمثل گونه غالب در سه ایستگاه به صورت فصلی از تابستان 1391 تا بهار 1392 در ناحیه جزر و مدی جزیره هرمز انجام گردید. خرچنگ ها ی زانتید پس از تثبیت شدن در الکل 70% برای شناسایی و فرمالین 5% برای تولیدمثل به آزمایشگاه انتقال یافتند. در مجموع 5 گونه متعلق به 3 خانواده از خرچنگ های زانتید مورد شناسایی قرار گرفتند. بیشترین تعداد گونه شناسایی شده مربوط به خانواده xanthidae بود همچنین گونه leptodius exaratus به عنوان گونه غالب معرفی گردید. آنالیز واریانس یک طرفه با استفاده از آزمون های دانکن و توکی نشان داد، بین تعدادی از ایستگاه ها، فصول و ناحیه جزر و مدی اختلاف معنی دار (05/0> p) وجود دارد. نتایج آنالیز خوشه ای بیانگر قرار گیری ایستگاه ها در سه خوشه فراوانی با بیشترین اختلاف در فصل تابستان بود. بررسی همبستگی میان شاخص های اکولوژیکی (مارگالف، شانون-واینر و سیمپسون) و پارامترهای محیطی تنها بیانگر وجود همبستگی معنی دار میان پارامتر شوری و شاخص سیمپسون می باشد. بررسی تولیدمثل گونه غالب نشان داد فراوانی افراد نر بیشتر از ماده ها می باشد. بلوغ جنسی در طول کاراپاس 13 میلیمتر در افراد ماده و 16 میلیمتر در افراد نر رخ می دهد همچنین میزان شاخص گنادی و کبدی نشان داد ماده ها در تمامی فصول تخم ریزی دارند و اوج آن در تابستان می باشد. پارامتر طول گونوپود با رسیدگی جنس دارای ارتباط معنی دار است و به همین ترتیب تعداد تخم و وزن گناد با عرض شکم دارای رابطه خطی قوی می باشند.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

در مطالعه حاضر جنبه هائی از پویایی و تحلیل جمعیتی گونه های nemacheilus angroae حوضه جاجرود و n.malapterurus و از دو حوضه جاجرود و گرگانرود مورد بررسی قرار گرفت . توسط آنالیزهای آماری حدود طول کل در هنگام رسیدگی جنسی افراد ماده گونه n.angorae ، 50 میلی متر تخمین زده شد و مطالعات بافت شناسی برای اولین بار استراتژی تولید مثلی این گونه(هرمافرودیتیسم) را مشخص نمود. مقایسه میانگین اندیس گنادی طی ماههای نمونه برداری مشخص نمود که اوج تخم ریزی این گونه در تیر ماه است . نسبت جنسی گونه n.angorae حدود 1:1 بود و با مقایسه میانگین فاکتور وضعیت حداقل و حداکثر به ترتیب در ماههای اردیبهشت و آذر مشاهده گردید. ارتباط درون گونه ای n.malapterurus در دو حوضه جاجرود و گرگانرود مورد بررسی قرار گرفت و اختلافات افراد این گونه در دو حوضه که احتمالا" ناشی از جدایی جغرافیایی می باشد، مشخص گردید. با مطالعه و بررسی صفات مورفولوژیکی گونه n.angorae ، تنوع درون گونه ای بخصوص بین افراد ماده این گونه مشاهده گردید.

به منظور بدست آوردن اطلاعات در مورد دینامیک جمعیتی و تولید مثلی کشتی چسبهای دریای خزر نمونه هایی از مهر 78 لغایت شهریور 79 از امیرآباد چمخاله در استان گیلان جمع آوری شد. پژوهش اخیر نشان داد که در کشتی چسب دریای خزر دستگاه تولید مثلی نر و ماده در طول سال در اکثر نمونه ها فعال است . کشتی چسبهای دریای خزر در طول سال تولید مثل کرده و زمان اوج تولید مثلی در ماه اردیبهشت می باشد و بیش از 45 درصد افراد همزمانی تولید مثلی دارند. در این گونه اوج تولید مثلی دیگری در شهریور ماه مشاهده می شود که کمتر از 20 درصد افراد دارای همزمانی تولید مثلی هستند. بطور کلی 14 درصد افراد در طی مدت نمونه برداری حامل تخم بودند. در کشتی چسبهای دریای خزر هر فرد بالغ احتمالا" بطور میانگین 8 بار در سال تولید مثل م کند و در هر بار بطور متوسط 1300 عدد تخم تولید می کند که بیشترین تعداد تخم در بهار(ماه اردیبهشت ) و کمترین آن در فصل زمستان(ماه بهمن) مشاهده گردید.

چکیده : بیوسیستماتیک خرچنگهای درازچابهار خرچنگهای درازآبهای ساحلی استان سیستان و بلوچستان از دو خانواده شاه میگوها) palinuridae(و مادر میگوها)scyllaridae(می باشند از خانواده شاه میگوها سه گونه p.polyphagus, p.versicolor ,p.homarus در منطقه مطالعاتی مشاهده گردید که بترتیب در بسترهای صخره ای شنی، مرجانی و گلی - صخره ای زندگی میکنند p.homarus گونه غالب منطقه بوده و تقریبا در تمام آبهای ساحلی استان مشاهده میگردد و دارای دو زیرگونه به نامهای p.h.megasculptus , p.h.homarus است که زیرگونه دوم فراوانی بیشتری دارد. دو گونه دیگر پراکندگی منقطع دارند . p.versicolor در رمین)ramin(چابهار و کنارک p.polyphgus ,)konarak(در پسابندر)passabandar(بریس)bris (و کنارک مشاهده گردید . از خانواده مادر میگوها دو گونه s.squammosus. t.orienatlisشناسایی گردید که بترتیب در بسترهای گلی - شنی و صخره ای زندگی میکنند و گونه ای از جنس scyllarus در خلیج فارس صید شده و احتمالا s.nobilli می باشد . تغذیه در تمام گونه ها منحصر به جانوران غالب زیستگاه (بویژه بی مهرگان)است ، و کاهشی در طول کاسه جانور با افزایش سن مشاهده می شود ومطالعات مراحل تخمدانی و حمل تخم در p.homarus نشان میدهد که باروری مکرر در اینگونه صورت می گیرد و زمان پرورش تخم در آن حدود یک ماده می باشد و با قطع پایه چشم اثراتی نظیر افزایش فعالیت تغذیه ای و پرخوری، رشد تخمدانها،افزایش رنگدانه ها در خون و تغییر رنگ و شکل هپاتوپانکراس مشاهده گردید . گونه gymnothorax undulatus مارماهی غالب و هم پناهگاه و مدافع p.homarus می باشد .

در مطالعه حاضر، دو جورپایان استانهای اصفهان و قم از سه جنبه ، شناسایی گونه ها، مطالعات تکوینی و مطالعات کاریولوژیکی مورد بررسی قرار گرفتند. در استان اصفهان سه گونه ‏‎ g.komarekl,g.proiectus,gammarus pseudosyriacus‎‏ و در استان قم دو گونه ‏‎g.proirectus‎‏ و ‏‎g.pseudosyriacus‎‏ شناسایی شد . در هر دو استان گونه ‏‎g.pseudosyriacus‎‏ غالب بود.