زمینه گرایی از تفکرات دوران باستان در مورد چگونگی قرارگیری بنا ها در ارتباط با بناهای مجاور سرچشمه می گیرد. زمینه گرایی از دهه ی 1960 تبدیل به پارادایمی مهم در تفکر شهری و معماری گردید. در این پژوهش پس از ارائه مبانی بحث زمینه گرایی ومفاهیم مرتبط با آن به بررسی و تحلیل محتوای آراء صاحب نظران درباره معیارهای یک طراحی زمینه گرا و تحلیل تجارب این نوع طراحی پرداخته شده است تا بتوان پاسخ مناسبی برای این سوال که معیارهای طراحی زمینه گرا کدامند ارائه نمود. معیارهای استخراج شده در چهار قالب زمینه کالبدی، زمینه بصری، زمینه اجتماعی ــ فرهنگی و زمینه فعالیتی دسته بندی شده است. پس از شناخت پتانسیل ها و مشکلات شهر اورامان تخت برای تحقق کالبدی معیارهای استخراج شده ، راهنماهایی برای طراحی های آتی در این منطقه ارائه شده است.