این مطالعه به منظور بررسی اثرات اکسیدروی (نانو و معمولی) و قارچ میکوریزا بر خصوصیات خاک، جوانه زنی بذر و ویژگی های رشد گیاه لوبیا با دو آزمایش کاملا تصادفی به صورت فاکتوریل به طور جداگانه انجام شد. در بخش اول، فاکتورهای آزمایش شامل دو نوع اکسیدروی (نانو و معمولی) و چهار سطح اکسیدروی (0، 50، 100 و 200 میلی گرم بر لیتر) با سه تکرار بودند: در بخش دوم، فاکتورهای آزمایش شامل دو سطح glomus intraradices (با و بدون) و دو نوع اکسیدروی (نانو و معمولی) و چهار سطح اکسیدروی (0، 50، 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم) با سه تکرار بودند. آزمایشات اول و دوم به ترتیب در شرایط آزمایشگاه و گلخانه انجام شد. نتایج نشان داد که نانوذرات اکسیدروی در غلظت کم (50 میلی گرم بر لیتر) و غلظت های زیاد (100و 200 میلی گرم بر لیتر) به ترتیب اثرات تحریک کنندگی و بازدارندگی در جوانه زنی بذر و رشد گیاهچه لوبیا داشته است. غلظت های زیاد نانوذرات اکسیدروی، اثرات منفی در همه پارامترهای جوانه-زنی بذر داشتند. حداقل طول ریشه چه، طول ساقه چه، طول گیاهچه، وزن خشک ریشه چه، وزن خشک ساقه چه و وزن خشک گیاهچه در غلظت های زیاد نانوذرات اکسیدروی مشاهده شد. تیمار (50 میلی گرم بر لیتر) نانوذرات اکسیدروی، بهترین و مناسب ترین غلظت برای تحریک رشد ریشه بذور لوبیا در شرایط آزمایشگاهی بود. در آزمایش گلخانه ای تیمار (100 میلی-گرم بر کیلوگرم) نانوذرات اکسیدروی با glomus intraradices تاثیر معنی داری در رشد و عملکرد داشتند. دو نوع اکسیدروی (نانو و معمولی) افزایش معنی داری در روی، مس و آهن قابل دسترس در نمونه های خاک داشتند اما تیمار نانوذرات اکسیدروی در مقایسه با اکسیدروی معمولی برتر بود. زمانی که غلظت های بیشتر اکسیدروی به نمونه های خاک اضافه شد، غلظت روی، مس و آهن در گیاه و وزن خشک ریشه و ساقه در گلدان، طول ریشه و ساقه در گلدان، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف در بوته، تعداد دانه در بوته، وزن دانه در بوته، وزن صد دانه و عملکرد دانه در بوته افزایش یافت. تیمارهای نانوذرات اکسیدروی، همه پارامترهای اندازه گیری شده را نسبت به تیمارهای اکسیدروی معمولی بهبود بخشید. همچنینglomus intraradices تأثیر معنی دار مثبتی در غلظت روی، مس و آهن در گیاه لوبیا داشت.