هدف پژوهش حاضر مطالعه تاثیر آموزش معنویت¬درمانی گروهی بر خودکارامدی و کیفیت خواب کارکنان درمانی بود. پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل زنان شاغل در بخش درمان بیمارستان تأمین اجتماعی هشتگردبود و از میان آنها 30 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. هر دو گروه پرسشنامه های خودکارامدی شررباضریب پایایی6 8/0 و کیفیت خواب پیتزبورگ با ضریب پایایی 83/0 را تکمیل کردند و سپس معنویت درمانی گروهی با بسته معنویت درمانی محمداحسان تقی زاده به گروه آزمایشی در 8جلسه دو ساعته آموزش داده شد. بعد از آموزش، هر دو گروه مجدداً به پرسشنامه خودکارامدی شررو پرسشنامه کیفیت خواب پیتزبورگ پاسخ دادند. داده ها با استفاده از آزمون آماری کوواریانس تحلیل شدند. در مرحله پیگیری از تحلیل کوواریانس استفاده شد . نتایج نشان داد که آموزش معنویت درمانی گروهی در افزایش خودکارامدی (05/0?p ) و کیفیت خواب کارکنان درمانی بیمارستان (05/0?p) تاثیر معنی داری داشته است . در مرحله پیگیری اعمال متغیر مستقل در بهبود خودکارامدی کارکنان درمانی بیمارستان(p<0/05)و کیفیت خواب آنان(p<0/05)تاثیر معنی داری داشته است . با توجه به نتایج پژوهش می توان گفت که معنویت درمانی گروهی در افزایش خودکارامدی وکیفیت خواب زنان شاغل در بخش درمان بیمارستان تاثیر چشم گیری دارد و می¬تواند در برنامه-ریزی مداخلات درمانی مانند افزایش سلامت روان و تقویت اعتماد به نفس، جرات ورزی و بهبود روابط فردی، موضوع مردان شاغل در بخش درمان بیمارستان در پژوهش های آتی به کار گرفته شود