یکی از مهمترین بحثها در ارتباط با سیستم حمل و نقل، کاهش تاثیرات نامطلوب آن می باشد. در مدیریت و برنامه ریزی امور حمل و نقل، هدف بالا بردن بازدهی سیستم در کنار کنترل و کاهش اثرات منفی آن است . اثرات زیست محیطی به طور عام و آلودگی هوا بطور خاص به عنوان یکی از اصلی ترین پیامدهای منفی یک سیستم حمل و نقل بویژه حمل و نقل شهری مطرح هستند. سهم قابل ملاحضه ای که وسایل نقلیه در ایجاد آلودگی هوا در شهرها دارند، سبب می شود با هر تغییری در اجزا و پارامترهای مختلف سیستم حمل و نقل، تاثیرات محسوسی بر میزان این آلودگی مشاهده شود. گزینه های مختلفی که بعنوان راهکارهای کنترل آلودگی هوا ناشی از سیستم حمل و نقل مطرح است ، با توجه به خصوصیات سیستم های حمل و نقل، نتایج متفاوتی را ارائه میدهد. برای بهره گیری بهینه از این راه حلها و کنترل آلودگی هوا میبایست ضمن شناخت دقیق پارامترهای گوناگون سیستم حمل و نقل، روش واحدی را جهت ارزیابی راهکارهای مختلف بکار بست . که در این صورت به وضوح میتوان تاثیر هر یک از گزینه ها را با هم مقایسه نموده، بهترین و موثرترین راه حل را نیز انتخاب کرد. در این پایان نامه، علاوه بر بکار بستن کلیه پارامترهای دخیل در تولید آلودگی هوا از سیستم حمل و نقل شهری، نقدار آن محاسبه شده و در نهایت به ارزیابی گزینه های مختلف در ارتباط با روشهای کاهش آلودگی هوا براساس ویژگیهای خاص آن سیستم پرداخته شود. خصوصیات سیستم حمل و نقل در این پایان نامه بر اساس اطلاعات سیستم حمل و نقل شهر تهران توسعه یافته، که در این خصوص گزینه های مختلفی نیز مورد ارزیابی قرار گرفته است .