پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش هوش اخلاقی بر بخشودگی بین فردی، همدلی هیجانی، مسئولیت پذیری و اخلاق تحصیلی دانش آموزان دختر متوسطه انجام شد. روش پژوهش حاضرآزمایشی و طرح آن از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر اهواز در سال تحصیلی 93-92 بود. با استفاده از روش نمونه گیری مرحله ای تعداد40 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 20 نفره آزمایشی و گواه گمارده شدند. به گروه آزمایش بر اساس هوش اخلاقی با توجه به موضوعات، مولفه ها و اهداف پژوهش طی 8 جلسه آموزش داده شد. ابزار پژوهش پرسشنامه هوش اخلاقی لنیک و کیل (2005)، پرسشنامه مسئولیت پذیری دانش آموزان کردلو (1389)، مقیاس همدلی هیجانی متعادل مهرابیان و اپستین (1972)، پرسشنامه بخشودگی بین فردی احتشام زاده و همکاران (1389) و پرسشنامه اخلاق تحصیلی گل پرور، (1389) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس چند متغیر (مانکوا) و نرم افزارspss نسخه 21 انجام شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین دو گروه از نظر اخلاق تحصیلی، بخشودگی بین فردی و مولفه های آن تفاوت معنی داری وجود دارد. همچنین بین دو گروه از نظر مسئولیت پذیری و همدلی هیجانی نیز تفاوت معنی داری به دست آمد. با توجه به تفاوت معنی دار بخشودگی بین فردی، مسئولیت پذیری، همدلی هیجانی و اخلاق تحصیلی در دو گروه، تقویت هوش اخلاقی می تواند در بهبود روابط بین فردی، مسئولیت پذیری و رفتار تحصیلی مبتنی بر اخلاق موثر واقع شود. در کل یافته ها اهمیت گنجاندن برنامه های تقویت هوش اخلاقی در برنامه های تربیتی مدارس را متذکر می سازد.