هدف از این پژوهش بررسی چندشکلی¬های ژن میوستاتین و ارتباط آنها با صفات دوقلوزایی و رشد در150 رأس نژاد بز مرخز ایران در دو گروه، تک قلوزا و دوقلوزا بود. بطوریکه، پس از استخراجdna، از دو جفت پرایمر اختصاصی جهت تکثیر قطعات 573 و 475 جفت بازی به ترتیب برای نواحی اگزون یک، سه و 5`utr استفاده شد. قطعات 573 و 475 جفت بازی از ژن میوستاتین حاوی یک حذف شدگی5 نوکلئوتیدی (tttta/ 206)، یک جهش تک نوکلئوتیدی ( a/t339) و یک جهش تک نوکلئوتیدی دیگر (t>g 169) به ترتیب در ناحیه 5`utr، اگزون یک و اگزون سه بودند. هضم محصولات pcr با استفاده از آنزیم محدودگر drai، hiniii و hindiii به صورت جداگانه برای هر جایگاه انجام گرفت. که نتایج آن حاکی از دو ژنوتیپ aa و ab در ناحیه 5`utr ، سه نوع ژنوتیپ at ,tt و aa در اگزون یک و سه ژنوتیپ tt ،tg و gg در اگزون سه بود. برآورد نسبت احتمال (ors) ژن میوستاتین در شکم زایش اول نسبت به دوم و سوم به ترتیب برابر با 4/1 (05/0<p)، 4 (1/0>p) و در شکم زایش دوم نسبت به سوم نیز60/4 (05/0>p) بود. مقایسه ژنوتیپی ژن میوستاتین نشان داد که ژنوتیپ aa نسبت به ژنوتیپ¬ tt ( 63/13= کای اسکور، 84/1= or) و ژنوتیپ¬ tt نسبت به ژنوتیپ¬ at با ( 46/8 = کای اسکور، 28/0= or) در سطح احتمال01/0 دارای اختلاف معنی¬دار هستند. برآورد نسبت احتمالات ژنوتیپ ab نسبت به aa در ناحیه 5`utr برابر با 07/0 (1/0>p) بود. آماره کای اسکور برابر 65/2 مبین اختلاف معنی دار بین دو گروه ژنوتیپی tt و gg برای بروز دوقلوزایی در ناحیه اگزون سه بود. نتایج حاصله از آنالیز فراوانی آللی در دو زیر جمعیت تک قلوزا و دوقلوزا حاکی از وجود متفاوت بودن فراوانی آللی در جایگاه 5`utr ، اگزون یک و سه بود. ژنوتیپ aa در اگزون یک و ژنوتیپ gg در اگزون سه ژن میوستاتین به ترتیب دارای رابطه معنی¬داری با صفات وزن 6 ماهگی و افزایش وزن روزانه در سطوح 5? و 1/? بودند. ولی اثر ژنوتیپ¬های ناحیه 5`utr اثر معنی¬داری بر صفات رشد نداشتند. آنالیز اثر آلل جایگزینی بیانگر اثر مثبت و معنی¬دار آلل a مربوط به ناحیه اگزون یک بر صفت وزن 6 ماهگی و هم¬چنین اثر منفی آلل g مربوط به ناحیه اگزون سه بر صفت اضافه وزن روزانه بود (05/0>p). با توجه به عملکرد بیان ژن میوستاتین در فرایند تولیدمثل، ماهیچه مضاعف و مشاهدات بدست آمده در این تحقیق ژن میوستاتین می¬تواند به عنوان ژن کاندیدا در برنامه¬های اصلاح نژادی بز مرخز جهت بهبود بروز صفات دوقلوزایی، صفات رشد و ماهیچه مورد توجه اصلاح گران واقع گردد.

در این مطالعه اثر افزودن سریسین به محیط بلوغ برون تنی اووسیت های نابالغ موش سوری پس از فرآیندهای انجماد شیشه ای و گرم کردن بررسی شد. اووسیت ها با استفاده از برش روی سطح تخمدان ها استحصال شده و بر اساس حضور یا عدم حضور سلول های کومولوس به دو دسته اووست های با و بدون کومولوس تقسیم شدند. محیط بلوغ برون تنی با استفاده از غلظت های مختلف سریسین (0 ، 1/0، 5/0، 1 و 5/2 درصد) تهیه و اووسیتها به طور تصادفی بین تیمارها تقسیم شدند. پس از طی 16 ساعت کشت در محیط بلوغ برون تنی، اووسیت ها با روش انجماد شیشه ای کرایوتاپ منجمدشده و به مدت یک ماه در ازت مایع نگهداری شدند. اووسیت ها نرمال از لحاظ شکل پس از یخ گشایی به مدت 4 ساعت با اسپرم های اخذ شده از موش های نر در محیط لقاح آزمایشگاهی انکوبه شدند. نرخ زنده مانی اووسیت ها پس از 2 ساعت انکوباسیون در محیط کشت مورد ارزیابی قرار گرفت. زایگوت های احتمالی به مدت 5 روز در محیط ksomaa کشتشدند. نرخ های بلوغ، زنده مانی، تسهیم، مورولا و بلاستوسیست ارزیابی و با استفاده از نرم افزار sas محاسبه گردیدند. نتایج حاصل نشان داد که افزودن 5/0 درصد سریسین در هر دو دسته اووسیت های با و بدون کومولوس باعث افزایش آزاد شدن جسم قطبی و رسیدن به متافاز ii در مقایسه با گروه شاهد و سطوح دیگر می شود (05/0>p). به طور مشابه افزودن 5/0 درصد سریسین باعث افزایش نرخ زنده مانی، تسهیم و بلاستوسیست پس از فرایند انجماد و گرم کردن شد. نرخ خروج رویان از زونا در غلظت 1 درصد سریسین در مقایسه با گروه دیگر بیشتر بود که از نظر آماری بین تیمارها اختلاف معنی داری مشاهده شد. به طور کلی می توان نتیجه گرفت که استفاده از مکمل سریسین در طول دوره بلوغ در شرایط آزمایشگاهی ممکن است باعث بهبود زنده مانی و شایستگی نموی اووسیت های نابالغ موش سوری پس از فرآیند انجماد شیشه ایی و گرم سازی شود.

in the present study, the effect of e-64 at different concentrations (0.5, 1, 5 and 10 µm) added to (1) the ivm medium on oocyte nuclear maturation and developmental competence of ovine oocytes, and (2) to the ivc medium on embryonic development of ovine embryos were investigated.

چکیده ندارد.