در سالهای 1370، تعدادی غدهء پوسیدهء سیب زمینی از مزارع و انبارهایی واقع در استانهای خراسان، آذربایجان شرقی، اصفهان، همدان، تهران و مازندران جمع آوری و با استفاده از محیط کشت ائوزین متیلن بلو (emb) آگار، 54 ایزوله از آنها جدا گردید . یکصد آزمون فیزیولوژیکی و بیوشیمیائی و همچنین آزمایشات سرولوژیکی (نشت دوطرفه در آگاار و ایمینوالکتروفورز) و الکتروفورزپروتئین روی این ایزوله ها انجام گرفت . ایزوله های مورد بررسی به شکل میله ای راست ، متحرک ، دارای تاژکهای محیطی، گرم منفی، بی هوازی اختیاری، کاتالاز مثبت و اکسیداز منفی بودند و توانستند از فروکتوز، گلوکز، مانیتول، مانوز، ریبوز،و سوربیتول اسید تولید نمایند لذا به عنوان جنس erwinia و چون همه آنها ژلاتین را ذوب و ورقه های سیب زمینی رالهانیدند به عنوان اعضاء گروه "carotovora" یا "soft rot" تشخیص داده شدند. چون هیچیک از ایزوله ها قادر به تولید فسفاتاز، لسیتینازواندول نبودند و نسبت به اریترومایسین مقاومت نشان داده و نمک طعام 5 درصد را تحمل کردند و همچنین توانستند از ترهالوزو گالاکتورونات استفاده نمایند ولی قادر به استفاده از مالونات نبودند لذا همگی آنها به عنوان استرین های گونه (erwinia carotovora) caroto vora معرفی می کردند. با توجه به اینکه اکثر ایزوله های اصفهان و خراسان قادر به تولید مواد احیا کننده از ساکارز و تولید اسید ازمالتوز، آلفا - متیل -دی گلوکوزید و پالاتینوز بوده در حرارت 36-37 نتوانستند رشد کنند. همچنین قادر به بروز علائم ساق سیاه در حرارت 10-15 بودند لذا این ایزوله ها به زیر گونه (erwinia carotovora subsp. atroseptica) atrosentica نسبت داده می شوند . از آنجائی که کلیه ایزوله های همدان، دماوند، ساری و برخی ایزوله های اردبیل قادر به تولید مواد احیا کننده از ساکارز و تولید اسید از مالتوز، آلفا-متیل -دی گلوکز ید و پالاتینوز نبودند ولی توانستند از اینوزیتول اسید تولید نمایند و همچنین حرارت 36-37 توانستند رشد کنند لذا به زیر گونه (erwinia carotovora subsp. carotovora) carotovora نسبت داده می شوند.