با توجه به وسعت کاربرد شبکه های حسگر بی سیم و محدودیت منابع انرژی در این شبکه ها همواره نیاز به راهکارهایی برای بهینه سازی مصرف انرژی در این شبکه ها بوده است. امروزه در این شبکه ها، پروتکل های مسیریابی مبتنی بر خوشه بندی، بهترین کارایی را از لحاظ افزایش طول عمر و حفظ پوشش شبکه ای در مقایسه با سایر روش های مسیریابی به دست می آورند. در این پایان نامه یک پروتکل خوشه بندی جدید که از قوانین فازی و الگوریتم ژنتیک برای کاهش مصرف انرژی در شبکه های حسگر بی سیم استفاده می کند، معرفی می شود.روش ارائه شده در این پایان نامه، ابتدا طبق قوانین فازی و براساس میزان انرژی باقیمانده و مکان گره های حسگر، سرخوشه ها را انتخاب می کند. پس از اینکه سرخوشه ها طبق قوانین فازی مشخص شدند، خوشه ها با استفاده از یک روش خوشه بندی توافقی (مبتنی بر الگوریتم ژنتیک) تشکیل می شوند. الگوریتم پیشنهادی به این صورت عمل می کند که ابتدا گره ها با استفاده از الگوریتم k-mean خوشه بندی می شوند. سپس نتایج بدست آمده از خوشه بندی اولیه که بوسیله الگوریتم k-mean خوشه بندی شده اند را با استفاده از الگوریتم ژنتیک پیشنهادی ترکیب می کند. در نهایت روش پیشنهادی با سه الگوریتم دیگر مقایسه شده، و نتایج ارائه شده نشانگر توانایی روش پیشنهادی در بهینه سازی مصرف انرژی شبکه های حسگر بی سیم و افزایش طول عمر و حفظ پوشش شبکه ای در این نوع شبکه ها است.