هدف پژوهش حاضر مقایسه ی اثربخشی فعالیت بدنی بر کارکردهای اجرایی کودکان بیش فعال و سالم 7 تا 13 ساله ی شهر خرم آباد است. به این منظور 60 نفر کودک7 تا 13 سال به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند که در آن 30 کودک بیش فعال به دو گروه گواه و ازمایش و 30 کودک عادی هم به دو گروه ازمایش و گواه تقسیم شدند. به منظورسنجش متغیرهای تحقیق از پرسشنامه ی کانرز والدین، آزمون استروپ ، آزمون حافظه ی ارقام وکسلر و آزمون هانوی استفاده شد و جلسات درمانی طی 18 جلسه 45 دقیقه ای برگزار شد. تجزیه و تحلیل نتایج با استفاده از تحلیل کواریانس نشان داد که انجام فعالیت های بدنی توانسته است به طور معناداری باعث بهبود کارکردهای اجرایی ، تقویت کارکرد اجرایی بازداری رفتاری، کارکرد اجرایی حافظه ی کاری و کارکرد اجرایی برنامه ریزی و سازماندهی فعالیت ،در کودکان بیش فعال و سالم گروه آزمایش در مرحله ی پس آزمون نسبت به مرحله ی پیش آزمون شود. نتایج این پژوهش توجه به درمانهای عینی مبتنی بر فعالیت های بدنی را به عنوان یکی از متغیر های تاثیر گذار در تحول کارآمد کودکان بهنجار و کاهش دهنده ی علائم رفتاری در کودکان دارای اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی پیشنهاد می کند. واژگان کلیدی:اختلال کمبود توجه-بیش فعالی، فعالیت های بدنی ، کارکردهای اجرایی ، بازداری رفتاری، حافظه ی کاری ، برنامه ریزی و سازماندهی فعالیت

هدف از انجام این پژوهش، بازنگری مدل انگیزشی خود تعیین گری در تصمیم به ادامه یا ترک تحصیل دانش آموزان مناطق شهری با تأکید بر متغیر ارتباط معلم ـ دانش آموز بود. در این پژوهش جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه های ارتباط معلم ـ دانش آموز، ادراک حمایت معلم از خودمختاری، ارزش ادراک شده تحصیل، انگیزش خود تعیین گری، شایستگی ادراک شده، عملکرد تحصیلی و تصمیم به ادامه یا ترک تحصیل، انجام و. نتایج تحلیل آماری نشان داد که ارزش ادراک شده تحصیل، ارتباط معلم ـ دانش آموز، ادراک حمایت معلم از خودمختاری و شایستگی ادراک شده، چهار متغیر مستقلی هستند که از طریق دو متغیر واسطه انگیزش خودتعیین گری و عملکرد تحصیلی بر تصمیم دانش آموزان به ادامه یا ترک تحصیل تأثیر گذاشته و مجموعاً 66/0 از این متغیر وابسته را تبیین می کنند. واژه های کلیدی: انگیزش خود تعیین گری، ارتباط معلم ـ دانش آموز، تصمیم به ادامه یا ترک تحصیل، عملکرد تحصیلی، خودمختاری، ارزش تحصیلی، شایستگی تحصیلی.