دوهدف عمده پژوهش ، بررسی روند تحول اخلاقی نوجوانان دخترایرانی و رابطه آن با نگرشهای تربیتی والدین بوده است . برای وصول به این اهداف سه گروه سی نفری از دانش آموزان گروههای سنی (10-11)، (13-14)، (16-17) مورد آزمون قرار گرفته اند. تحول اخلاقی نوجوانان دختر با استفاده از روش بالینی پیاژه و کلبرگ و با بهره گیری از داستانهای اخلاقی کلبرگ مشخص شده و در سنجش نگرشهای تربیتی والدین از پرسشنامه استفاده شده است . اطلاعات جمع آوری شده با بکارگیری روشهای آماری توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نتایج ذیل حاصل گردید: -1 بین سه گروه سنی از نظر رشد اخلاقی تفاوت معناداری مشاهده گردید. -2 بین رشد اخلاقی آزمودنیها و نگرشهای تربیتی والدین در گروه سنی (10-11) رابطه معناداری وجود داشت . -3 اگر چه بین هماهنگی و افتراق نگرشهای تربیتی پدرو مادر با رشد اخلاقی آزمودنیها رابطه معناداری مشاهده نشد لیکن شواهد حاکی ازآن بود که در گروه سنی (10-11)، هماهنگی نگرشهای تربیتی والدین با رشد اخلاقی آزمودنیها مرتبط است . -4 در بررسی رابطه نگرشهای تربیتی هریک از والدین با رشد اخلاقی آزمودنیها،مشخص گردید که درگروه سنی (10-11) بین نگرش های تربیتی مادران با رشد اخلاقی آزمودنیها، ارتباط معناداری وجود دارد.