نام پژوهشگر: ابولفضل باباخانی
فرهاد خرمشاهی محمد آباد ابولفضل باباخانی
کنسانتره کالکوپیریت به عنوان بزرگ ترین منبع مس موجود در مقابل انحلال دارای مشکلاتی می باشد که ناشی از تشکیل لایه پسیو بر روی ذرات کنسانتره آن، به خصوص در محیط سولفاتی است. در این پژوهش تاثیر آسیا کاری مکانیکی را به عنوان یک پیش عملیات برای لیچینگ بعدی و همچنین تاثیر آن حین لیچینگ(لیچینگ مکانوشیمیایی) در اسید سولفوریک 9 مولار، در دما و فشار محیط بررسی شد. میزان بازیابی مس در اولین روش به زمان آسیاکاری وابسته بود و با 10 ساعت فعال سازی و زمان 2 ساعت لیچینگ به بالاتر از 20 درصد رسید. اگرچه بعد از 10 ساعت آسیا کاری نرخ لیچینگ به شدت کاهش یافت. بر خلاف آن لیچینگ مکانوشیمیایی کاملا موثر ارزیابی شد و میزان استخراج مس در طول زمان لیچینگ افزایش پیوسته داشت. تاثیر دو اکسیدان آب اکسیژنه و سولفات آهن 3 بار مثبت نیز در هر دو روش لیچینگ بررسی شد، که میزان آن در زمان ثابت 20 ساعت لیچینگ مکانوشیمیایی، به ترتیب به 28 و 33 درصد رسید.
محمدرضا بقایی ابولفضل باباخانی
در این تحقیق خواص ترموالکتریکی اکسید روی و اثر افزودن اکسید آلومینیوم، اکسید تیتانیوم و ایلمنیت بر این خواص بررسی شد. نمونه ها به صورت پودر و به وسیله آسیاکاری مکانیکی مخلوط شده و پس از پرس به مدت 20 ساعت در دمای 1400درجه سانتیگراد زینتر و سپس در کوره خنک شدند. میزان تخلخل نمونه ها به روش ارشمیدس اندازه گیری شد. نمونه ها در حداکثر اختلاف دمای حدود 310 درجه در دو سمت خود قرار گرفتند و ولتاژ تولیدی آنها، مقاومت و رسانایی الکتریکی، ضریب زیبک و فاکتور نیروی آنها بررسی شد. نتایج نشان داد که بهترین افزودنی در بین سه ماده اضافه شده، اکسید تیتانیوم بود که در میزان 5 درصد وزنی، نمونه ها ولتاژی برابر با 190 میلی ولت تولید کردند. نمونه های حاوی اکسید آلومینیوم ولتاژ مناسب و بالطبع ضریب زیبک بالایی داشتند ولی رسانایی الکتریکی آنها کم بود که سبب افت شدید فاکتور نیرو در آنها می شد. نمونه های حاوی ایلمنیت ولتاژ کم و رسانایی الکتریکی کمی داشتند و برای افزایش بازدهی ترموالکتریکی اکسید روی مناسب نبودند. روش تولید نمونه ها برای نمونه های حاوی اکسید آلومینیوم مناسب نبود و تخلخل زیادی در آنها به وجود می آورد که مطمئنا یکی از اصلی ترین دلایل رسانایی پایین این نمونه ها نیز همین مورد بوده است. برای زینترینگ نمونه ها برای کاربرد به عنوان ماده ترموالکتریک، معمولا از روش هایی مثل پرس گرم و sps استفاده می شود تا تخلخل نمونه به حداقل برسد.