تحقیقات زیادی در مورد ارزیابی هم گروهی در حوزه اموزش بصورت عام و همچنین اموزش زبان بصورت خاص صورت گرفته. برای پر کردن خلاء موجود در این تحقیقات مطالعه حاضر، با استفاده از مدل شبه تجربی، سعی بر بررسی اموزش فعالیت ارزیابی همگروهی روی عوامل روانسنجی و روانشناختی دانش اموزان دبیرستانی داشته. با استفاده از دو کلاس 30و 29 نفره به عنوان گروه ازمایشی و گواه، محقق به جمع اوری داده ها از طریق پرسشنامه و ازمون پیشرفت در پیش ازمون و پس ازمون پرداخت. از اطلاعات جمع اوری شده در پیش ازمون و پس ازمون برای مقایسه و انجام ازمون تی و همبستگی پیرسون با هدف پاسخ دادن به سوالات تحقیق استفاده شد. نتایج نشان داد که اموزش ارزیابی همگروهی در دبیرستان میتواند روی نگرش دانش اموزان تاثیر گذار باشد در حالی که روی برداشتشان از یادگیری بوسیله ارزیابی همگروهی تاثیر نمیگذارد. نتایج همچنین نشان داد وقتی دانش اموزان برای ارزیابی هم گروهی ها اموزش داده میشوند دانش زبانی انها بهبود میابد. علاوه بر این نتایج نشان داد اموزش ارزیابی هم گروهی ها میتواند باعث همبستگی بالاتر بین نمرات معلم و همگروهی ها میشود. نتایج این بررسی میتواند کاربردهایی برای مدرسین زبان و تهیه کنندگان مطالب درسی داشت باشد.