نام پژوهشگر: بهمن مکنت خواه

تأثیر نسبت های پروتئین به چربی جیره بر رشد، ترکیب بدن و شاخص‏های هماتولوژیک هیبرید ماهی ماش ماده × سفید نر ( aspius aspius × rutilus frisii kutum)
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه گیلان - دانشکده منابع طبیعی 1393
  پریسا حق پرست لاله دشتی   مجید رضا خوش خلق

یک آزمایش تغذیه ای 60 روزه با 6 جیره (3 سطح پروتئین × 2 سطح چربی) حاوی 30، 35 و 40 درصد پروتئین با چربی 10 و 12 درصد به منظور تعیین سطح مطلوب پروتئین و چربی جیره بر عملکرد رشد و شاخص‏های هماتولوژیک هیبرید ماهی ماش ماده × سفید نر (♂ aspius aspius ♀ × rutilus frisii kutum) انجام شد. 252 عدد ماهی با وزن 0/38 ± 31/22گرم (میانگین ± خطای معیار ) در 18 تانک بتونی (400 لیتر) توزیع شده و ماهیان سه بار در روز بر اساس اشتها تغذیه شدند. نتایج نشان دادکه عملکرد رشد و ضریب تبدیل غذا به طور معنی داری تحت تأثیر محتوای پروتئین جیره قرار گرفت به طوری که با افزایش پروتئین از 30 به 35 درصد، شاخص‏های رشد به طور معنی داری افزایش یافته و سپس با افزایش پروتئین تا سطح 40 درصد کاهش یافت (0/05> p). عملکرد رشد تحت تأثیر چربی جیره قرار نگرفت (0/05 <p ). بیشترین میزان شاخص وضعیت در ماهیان تغذیه شده با سطح 35 درصد پروتئین و 15 درصد چربی مشاهده شد (0/05 <p ). نرخ بازدهی پروتئین و شاخص کبدی با افزایش پروتئین جیره کاهش یافت (0/05> p). با افزایش چربی جیره نرخ بازدهی چربی و ارزش تولیدی چربی به طور معنی داری کاهش پیدا کرد (0/05 > p). آنالیز لاشه تفاوت معنی داری را در ارتباط با اثر چربی جیره نشان نداد ( 0/05< p)، اما محتوای چربی بدن با افزایش پروتئین جیره کاهش یافت (0/05> p)، به طوری که بیشترین میزان چربی در ماهیان تغذیه شده با پروتئین 30 درصد و چربی 15 درصد مشاهده شد. همچنین، رطوبت ماهیان تغذیه شده با پروتئین 40 درصد و چربی 15 درصد نسبت به سایر گروه‏ها بیشتر بود (0/05 > p). در پایان آزمایش تغذیه ای، پارامترهای هماتولوژیک از جمله تعداد گلبول های قرمز، گلبول های سفید، غلظت هموگلوبین، میزان هماتوکریت، mcv، mch، نوتروفیل، ائوزینوفیل تحت تأثیر پروتئین و چربی جیره و تقابل بین پروتئین و چربی قرار نگرفت (05/0 <p ). میزان mchc به طور معنی داری در ماهیان تغذیه شده با جیره 30 درصد پروتئین و 10 درصد چربی بیشتر بود (0/05> p). میزان لنفوسیت با افزایش چربی جیره افزایش یافت در حالی که کاهشی در میزان مونوسیت با افزایش چربی جیره مشاهده شد (0/05 > p). نتایج مربوط به شاخص های بیوشیمیایی پلاسما نشان داد که پروتئین، چربی و تقابل بین این دو تفاوت معنی داری در سطوح چربی کل، تری گلیسرید، کلسترول و پروتئین کل ایجاد نکرد (0/05< p). به طور کلی، نتایج نشان داد که جیره حاوی 35 درصد پروتئین و 15 درصد چربی دارای اثرات مثبتی بر عملکرد رشد می¬باشد، در حالی که تأثیری بر پارامترهای هماتولوژیک و بیوشیمیایی پلاسما ندارد. بنابراین، برای رشد مطلوب هیبرید ماهی ماش ماده × سفید نر در محدوده وزنی مطالعه شده مناسب می‏باشد. کلید واژه: پروتئین، چربی، رشد، شاخص های خونی، هیبرید، ماهی ماش، ماهی سفید