شهر شیراز، به عنوان یکی از مراکز مهم گردشگری با داشتن بیمارستان های مجهز به تجهیزات پزشکی مدرن و جراحان و متخصصان زبده و نیروی انسانی آموزش دیده می تواند مقصد مناسبی جهت حضور گردشگر پزشکی خارجی باشد، ولی هنوز جایگاه اصلی این صنعت ناشناخته و کم رنگ مانده است.در این پژوهش از دو ابزار چک لیست و پرسش نامه در سه حیطه زیر ساخت های مالی، نیروی انسانی متخصص و امکانات و تجهیزات جهت جمع آوری داده ها استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل مدیران ارشد 14 بیمارستان خصوصی و 6 بیمارستان دولتی گردشگر پذیر می باشد (رئیس، مدیر، مترون، مسول پذیرش، سوپروایزربالینی). داده های حاصل از چک لیست پس از تجزیه و تحلیل به شکل آمار توصیفی و داده های به دست آمده از پرسش نامه به صورت آمار استنباطی از آزمون t.test و کای – اسکور تحلیل شد. نتایج حاصل از چک لیست نشان داد که 7 بیمارستان از 14 بیمارستان خصوصی (50%) و 4 بیمارستان از 6 بیمارستان دولتی مذکور (67%) فاقد کل زیر ساخت های نامبرده بودند، اما در تعداد پذیرش توریست پزشکی بین بیمارستان های خصوصی و دولتی تفاوت معناداری مشاهده گردید. پذیرش بیمار خارجی در بیمارستان های خصوصی بیشتر می باشد. نتایج حاصل از پرسش نامه تفاوت معناداری بین نظرات مدیران ارشد بیمارستان های خصوصی و دولتی در مورد اثرات وجود این سه زیر ساخت با جذب توریست بیشتر را نشان نداد..طبق نتایج و مشاهدات محقق موانع و مشکلات توریسم درمانی شیراز بیشتر به عوامل برون بیمارستانی بستگی دارد. واژگان کلیدی : پتانسیل، توریسم درمانی، بیمارستان خصوصی و دولتی، شیراز