قرارگیری کشور ایران در کمربند خشک جهان و وقوع خشکسالی ها، پراکنش نامناسب زمانی و مکانی بارش، ایجاد سیلابهای ناگهانی و هدررفت منابع سطحی آب، از عوامل ایجاد وابستگی فعالیت های بشری به منابع آب زیرزمینی است. تعیین مکانهای مناسب جهت مهار سیلاب ها و پخش آن بر سطح آبخوان یکی از راهکارهای مدیریتی مناسب در جهت تعادل بخشی به افت بی رویه سطح آب زیرزمینی می باشد. هدف این تحقیق یافتن بهترین عرصه های مناسب پخش سیلاب جهت تغذیه مصنوعی در حوضه خانمیرزا است. حوضه آبریز خانمیرزا با وسعت 313کیلومتر مربع در جنوب شرقی استان چهار محال بختیاری قرار دارد. به دلیل عدم مدیریت مناسب در بهره برداری آب هرساله شاهد افت فزاینده سطح آب زیرزمینی در این حوضه هستیم. تجزیه و تحلیل داده های اقلیمی ایستگاه سینوپتیک لردگان و بارانسنجی آلونی در دوره آماری حدود 20 ساله(91-1373) بر اساس روش نموداری آزمون ناپارامتری منکندال و شاخص بارش استاندارد شده(spi) نشان داد که تغییر روند بارش و دما در منطقه رخ داده است. نتایج بررسی آمار چاه های پیزومتری در دوره آماری91-1364 و روند تغییرات سطح ایستابی و همچنین استفاده از شاخص منابع آب زیرزمینی gri تأثیر مثبت اجرای طرح های تغذیه مصنوعی قبلی بر آبخوان را به اثبات رسانید. معیار و فاکتورهای مورد استفاده در زمینه هدف اصلی پژوهش، شامل لایه های زمین شناسی، شیب، نفوذپذیری، بافت خاک، هدایت الکتریکی، مقاومت عرضی، سطح ایستابی، کاربری اراضی، تیپ اراضی می باشد. جهت تعیین مکانهای مناسب از مدلهای تلفیقی و مفهومی منطق بولین(اپراتورand و or)، شاخص های همپوشانی، و ضرب جبر فازی استفاده شد. در روش بولین تنها 19/1 درصد، در مدل همپوشانی binery 4/11 درصد، در شاخص همپوشانی multi class maps در حدود 9/7 درصد و در مدل ضرب جبر فازی 75/0 درصد برای پخش سیلاب مناسب تشخیص داده شدند. نتایج نشان داد که مدل multi class maps دارای انعطاف بیشتر و نهایتاً مدل ضرب جبر فازی در این حوضه دارای دقّت و حساسیت بالاتری نسبت به دیگر مدل ها است. در اجرای این تحقیق مشخص شد که در صورت تعدد فاکتورهای مورد استفاده مدل منطق بولین نیز نتیجه مناسبی به دنبال خواهد داشت. مکانهای مناسب در شیب کمتر از 5 درصد و غالباً در رسوبات کواترنری حوضه قرار دارند.

سیل از جمله پدیده هایی است که هرساله خسارات فراوانی به بار می آورد و همواره مورد توجه کارشناسان هیدرولوژی بوده است. برای جلوگیری از رخداد سیلاب، باید مناطقی را شناسایی کرد که دارای پتانسیل بالایی در ایجاد این پدیده هستند و برای کاهش خطرات احتمالی، از سر منشأ تولید وارد عمل شد که همانا حوضه های آبخیز است .در حوضه ی آبخیز میمه نیز به دلیل سیل خیز بودن منطقه و خسارات مالی و جانی ناشی از سیلاب که هرساله اتفاق می افتد لازم است مناطق خطرپذیر را شناسایی کنیم. این پژوهش نیز در پی ارائه روشی برای پهنه بندی پتانسیل سیل خیزی حوضه آبخیز میمه است. با توجه به اهداف پژوهش، برای پهنه بندی سیلاب از نرم افزار arcgis و از مدل فازی و با کمک عملگرهای sum ,product ,gamma به منظور بررسی پتانسیل سیل خیزی حوضه استفاده شده است.در این زمینه لایه های اطلاعاتی (سنگ شناسی، تراکم شبکه ی زهکشی، شیب، کاربری اراضی، بارش، فاصله از آبراهه، انحنا پروفیل، انحنا پلانیمتریک) مورد استفاده قرار گرفته است. دادههای اولیه این پژوهش شامل دادههای هیدرولوژیکی، هواشناسی(بارش) با دوره آماری (1372-1392) میباشد. همچنین از نقشه¬های توپوگرافی با مقیاس 1:50000 و نقشه زمین شناسی با مقیاس 1:100000 استفاده شده است . در نقشه نهایی پهنه بندی خطر سیل گیری، نواحی با خطر بسیار بالا در مرکز حوضه و منطبق بر دره های اصلی هستند. بیشتر مساحت منطقه مربوط به نواحی با خطر بسیار کم است و کمترین مساحت نیز مربوط به سطوح با خطر زیاد است. اغلب نواحی با خطر سیل گیری بسیار بالا در شیب های بین 0 تا 20 درصد و واحدهای دره ای واقع گردیده اند. همچنین پهنه های با خطر سیل خیزی زیاد در مناطق کوهستانی و بالا دست حوضه در پهنه های با شیب بیش از 60 درصد و بارش بالای 300 میلی متر قرار دارند. دارند و مناطق با خطر کم در آبراهه ها و قسمت های مرکزی حوضه واقع شده اند.