قرن دهم هجری بلحاظ ادبی و خصوصا سبک شعر فارسی ویژگیها و برجستگی¬های قابل توجه دارد. فضولی بغدادی؛ شاعر آذربایجانی الاصل و ساحر سه زبان ترکی، عربی و فارسی ، از مشهورترین شاعران قرن دهم به شمار می¬آید . این شاعر ترک نژاد و بغداد نشین در نزد عثمانیان به "رئیس الشعرا" ملقب است و جایگاه او در میان عثمانیان همان جایگاه "متنبی" در شعر عربی است . وی پای¬بندی به سبک و سیاق شاعران سبک عراقی را همواره مرام و مسلک خو یش در شاعری قرار داده است که البته این استقبال و اثرپذیری هیچ گاه رنگ تقلید صرف نپذیرفته است. این شاعر با کلام ساده و تاثیر گذار خود در میدان فصاحت، گوی بلاغت از همگنان ربوده است.آثار عظیم فارسی او با کم مهری فارسی زبانان روبرو بوده است. در پژوهش پیش رو برآنیم تا ضمن بررسی اوضاع سیاسی ـ اجتماعی و ادبی زمان شاعر مورد نظر و همچنین بررسی آثار، احوال، سبک شعری و تبیین تاثیر او بر شعر دیگران و تاثر او از آثار پیشینیان، به ارزیابی قدرت بلاغی و مضامین شعری این شاعر بپردازیم.