حفاظت از بیماران روانی، مسئولیت زیادی را هم برای بیمارستان و هم برای نظام سلامت دارد. از سوی دیگراحتمال ایجاد حوادث ناگوار برای این گروه از افراد به مراتب بیشتر از سایر بیماران است. هدف مطالعه ی حاضر، ارائه ی مدلی برای کنترل رفتار بیماران در بخش های روان پزشکی بیمارستان روزبه تهران در طی سال های 87 تا 92 می باشد. در این مطالعه ابتدا به بررسی اعمال محدودیت فیزیکی و فرار بیماران پرداخته شده و سپس از ابزار داده کاوی برای تحلیل داده ها و استخراج الگوی مناسب در رابطه با رفتار بیماران استفاده شده است. با استفاده از روش کاوش مجموعه های متقابل و تحلیل های آماری مناسب، عوامل مربوط به فرار و خودکشی استخراج و مدل مفهومی جهت تشخیص بیماران پر خطر ارائه شده است. این مدل بیان گر آن است که بیشتر بیماران، مرد، جوان، مجرد، دارای سوء مصرف مواد یا الکل، دارای سابقه فرار و یا افکار خودکشی هستند. با توجه به علل فرار و خودکشی بیماران، باید با روش های مناسب و راه کارهایی از جمله نظارت بیشتر بر ورود و خروج بیماران، افزایش کنترل بیماران پر خطر، افراد دارای سابقه فرار و خودکشی، از بروز این گونه رفتارها جلوگیری شود.