امروزه یکی از معضلات عمده و اساسی اغلب شهرها، مسئله وجود بافت های فرسوده می باشد که تبعات مختلفی را برای شهر و ساکنین آن بهمراه دارد. لذا در جهت رفع این مشکل و بهبود شرایط زیست در این نواحی، برنامه ها و طرح های متنوعی ارائه شده اند که هر یک با حسن ها و ضعف هایی همراه بوده اند. اما این رویکردها به دلیل نگرش های صرفاً کالبدی، گرایش های صرفاً طراحانه و در نظر نگرفتن خواست ساکنین این بافت ها، عمدتًا با شکست مواجه شدند. با توجه به اینکه نوسازی شهرها در جهت ارتقاء کیفیت زندگی صورت می گیرد لازم است کلیه ابعاد کالبدی و غیرکالبدی (اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی) شهر مدنظر قرار گرفته شود و از آنجا که مردم استفاده کنندگان و ذینفعان اصلی طرح های شهری هستند، توجه به خواست و نیازهای آنها در طرح های شهری اهمیت به سزایی دارد و راه را برای تحقق پذیری این طرح ها نیز هموار می سازد. با توجه به مطالعات انجام گرفته در این حوزه، به این نکته می رسیم که مشارکت مردم در فرآیند های مربوط به سامانبخشی بافت های فرسوده، نقش اساسی در موفقیت اینگونه طرح ها و تسریع در روند بهبود این فضاها دارد. در این پایان نامه با روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای و مطالعات نمونه های تطبیقی و موردی و استفاده از مطالعات میدانی به شیوه مصاحبه ای و مشاهده ای، به استخراج مدل هایی عملیاتی از فرآیند طراحی مشارکتی در بافت فرسوده رسیدیم که به روش گسترش تدریجی و ریزدانه در بافت فرسوده گلستان سبزوار به اجرا درآمدند. نتیجه کار رسیدن به یک فرآیند طراحی مشارکتی بود که در غالب طراحی یک واحد مسکونی،یک واحد همسایگی و طراحی راسته بازار تکمیل گردید.