خودتنظیمی یکی از مفاهیم اساسی تأثیرگذار در یادگیری می باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی میزان پیش بینی ابعاد خودتنظیمی فرزندان (راهبردهای فراشناختی، راهبردهای شناختی و انگیزش) توسط ابعاد کارکرد خانواده (پاسخدهی عاطفی، کارکرد هیجانی، درگیری عاطفی، نقش ها و میزان تعهد) می باشد. نمونه پژوهش شامل 397 نفر از دانش آموزان پایه سوم دبیرستان شهر شیراز بودند (207 دختر و 190 نفر پسر). برای سنجش خودتنظیمی از مقیاس خودتنظیمی بوفارد، بوریسورت، وزیو و لاروچه (1995) و برای ارزیابی کارکرد خانواده از مقیاس سنجش کارکرد خانواده (اپشتاین، بالدویین و بیشاب، 1983) استفاده شد. روایی مقیاس ها از روش تحلیل عامل و پایایی آنها به روش ضریب آلفای کرونباخ بررسی شد و نتایج حاکی از روایی و پایایی قابل قبولی برای ابزارها بود. با استفاده از تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان قابلیت پیش بینی ابعاد کارکرد خانواده برای ابعاد خودتنظیمی فرزندان مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها نشان داد که پاسخدهی عاطفی پیش بینی کننده فراشناخت فرزندان بود و نقش ها قابلیت پیش بینی شناخت فرزندان را دارد، همچنین کارکرد هیجانی خانواده پیش بینی کننده انگیزش فرزندان است. در بررسی ارتباط متغیرها به تفکیک جنسیت، در دختران، نتایج حاکی از آن بود که بعد پاسخدهی عاطفی، فراشناخت و کارکرد هیجانی، انگیزش آنها را پیش بینی می کند و در پسران، بعد نقش ها قابلیت پیش بینی کنندگی شناخت آنها را دارد.

یکی از نیازهای اساسی گره های حسگر، اطلاع از مکان خود در محیط است. اگر چه روش های زیادی برای مکان یابی گره های حسگر ثابت پیشنهاد شده است، اما مسئله مکان یابی گره های متحرک حسگر مسئله ای است که تاکنون کمتر مورد مطالعه قرار گرفته است. در این پژوهش شیوه جدید برای مکان یابی گره های متحرک حسگر، برمبنای روش الگوریتم dv-hop پیشنهاد شده است. روش های ارائه شده سعی دارند با بهره گیری بهینه از اطلاعات موجود در محیط، تاحد ممکن دقت عملیات مکان یابی را نسبت به راه حل های گذشته افزایش و هزینه محاسباتی و زمان محاسباتی را کم و به علاوه این روش می تواند تخمینی از خطای مکان یابی گره ها بیابد. اطلاع از خطای مکان یابی گره ها می تواند به الگوریتم های ویژه شبکه¬های حسگر که نیازمند آگاهی از مکان گره ها هستند کمک و عملکرد خود را ارتقا بخشند. روش پیشنهاد شده الگوریتم dv-hop نام دارد که با استفاده از جهش های (قدم ها) بین گره ها می تواند فاصله بین گره ها را تخمین زده و سپس با داشتن مختصات گره راهنما و فاصله محاسبه شده بین گره نرمال و گره راهنما به محاسبه مختصات گره نرمال بپردازد. در این روش مرحله جدیدی بعنوان گروه سه تایی از گره های راهنمای نزدیک به گره نرمال انتخاب و برای تخمین موقعیت پیشنهاد می گردد با این روش پیشنهادی زمان لازم برای محاسبه مکان گره ها کاهش می یابد.