هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر پیش آماده سازی با اکسیژن بر عملکرد بیشینه مردان فعال بود. به این منظور 50 نفر از دانشجویان تربیت بدنی (سن: 58/1 ± 65/22، قد: 12/6± 33/179، وزن: 7 ± 61/66 ) که سابقه حداقل 2 سال تمرین منظم ورزشی را داشتند از بین دانشجویان دانشگاه لرستان، دانشگاه آزاد اسلامی خرم آباد و دانشگاه فنی پسرانه خرم آباد به صورت تصادفی انتخاب شدند. آزمودنی¬ها به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (مصرف کننده اکسیژن) و گروه کنترل تقسیم شدند. پس از شروع تحقیق 2 نفر از گروه تجربی و 3 نفر از گروه کنترل از ادامه تحقیق انصراف دادند. پروتکل تحقیق با استفاده طرح پیش آزمون و پس آزمون اجرا شد. 24 ساعت بعد از اجرای پیش آزمون، گروه تجربی وارد مرحله¬ی استنشاق اکسیژن شدند. استنشاق اکسیژن توسط کپسول اکسیژن که مجهز به مانومتر پزشکی بود و ماسک¬های مخصوص با کیسه رزروبگ انجام شد. در این مرحله که پنج روز به طول انجامید با توجه به نتایج گروه پایلوت آزمودنی¬های گروه تجربی اکسیژن 80 درصد ( روزی 1 ساعت ) دریافت کردند و بعد از 24 ساعت استراحت پس آزمون از هر دو گروه کنترل و تجربی به همان طریق پیش آزمون به عمل آمد. سپس نتایج بدست آمده توسط آزمودنی¬ها در هر فاکتور در پیش آزمون و پس آزمون را مورد مقایسه قرار دادیم. نتایج آزمون anova تفاوت معناداری در هر دو فاکتور توان هوازی و آستانه بی¬هوازی بین گروه¬ها در پس آزمون نشان داد که نتایج پژوهش برتری گروهی را که اکسیژن مصرف کرده بودند را نشان داد. نتیجه گیری: پیش درمانی با اکسیژن باعث افزایش عملکرد بیشینه مردان فعال شد.