نوحه با دلسروده های بشر در فراق عزیزانش آغاز شد. سوگ سروده هایی که تابلویی از یادگارهای رفتگان بود و از شعل? الهامات شاعر نشأت می گرفت و به ذکر محامد در گذشته، و تأسف از فقدان او اختصاص داشت. نوحه نوعی از مرثیه است که با ریتم و سینه زنی همراه است، در نوحه قالب های شعری غزل، ترجیع بند، ترکیب بند، مستزاد، قصیده، مثنوی و مسمط کاربرد دارد. هر چند نوحه و مرثیه قدمتی دیرینه در تاریخ ایران دارند اما حوادث ده? شصت هجری قمری و واقع? کربلا باعث تحولی شگرف در ادبیات رثایی و سوگ سروده ها و نوحه سرایی ها شد. از قرن چهارم در دوران حکومت آل بویه تا قرن هفتم که سلسله حکومت های متقارن (هم عصر) سیطره داشته اند شعائر دینی و برپایی مجالس عزاداری برای امام حسین(ع) مرسوم بوده است