منطقه مورد مطالعه در شمال شرق ازنا، در بخش غربی پهنه سنندج – سیرجان در غرب ایران واقع شده است. مطالعات صحرایی و آزمایشگاهی نشان می¬دهد که این منطقه یک زون برشی شکل پذیر بوده که حوادث ماگمایی، دگرگونی، تکتونیک و دگرشکلی را پشت سر گذاشته و در خود ثبت نموده است. در این منطقه سنگ¬های متابازیت به طور گسترده¬ای برونزد دارند که عمدتاً مشتمل بر شیست سبز و آمفیبولیت می¬باشند. بررسی شیمی سنگ کل، یک ترکیب بازالتی تا آندزیت بازالتی را برای این متابازیت¬ها نشان می¬دهد. بر این اساس تحقیقات ژئوشیمیایی نشان می¬دهد که پروتولیت این متابازیت ها سنگ¬های بازالتی از نوع مورب هستند. که در محیط پشته¬های میان اقیانوسی تشکیل شده¬اند و سپس در خلال فرآیندهای کوهزایی در جایگاه تکتونیکی فعلی جایگزین شده¬اند. داده¬های پتروگرافی، مینرال شیمی و محاسبات ژئوترموبارومتری نشان می¬دهد که این سنگ¬های بازیک با سرشت بازالت های پشته¬های میان اقیانوسی به همراه سنگ¬های همیافت خود متحمل دو فاز دگرگونی شده¬اند که یک فاز دگرگونی، فاز فشار بالاست و دیگری فاز دگرگونی فشار متوسط و حرارت متوسط تا بالاست. ترکیب کانی شناسی متابازیت¬های حاصله عمدتاً شامل بلورهای آمفیبول (منیزیو هورنبلند و چرماکیت) همراه با پلاژیوکلاز، زوئزیت، کوارتز، روتیل و کانی های اوپاک هستند که کانی¬های اصلییک مرحله دگرگونی درجه بالا در محدوده رخساره آمفیبولیت هستند. از طرف دیگر بلورهای آمفیبول به همراه آلبیت های نئوفرم، کلریت، بیوتیت، اپیدوت و کلینوزوئزیت مربوط به یک مرحله سیر قهقرایی در محدوده رخساره شیست سبز هستند که پس از مرحله اول دگرگونی رخساره آمفیبولیت درجه بالا بر سنگ¬های متابازیت منطقه اثر کرده است.