در این پروژه از پلیمر¬های رسانای پلی آنیلین و پلی پیرول که خواص ضد خوردگی آن ها اثبات شده است، برای حفاظت خوردگی سطوح فلزی به ویژه سازه های استیل کربن با درجه api5lx52 استفاده شد. این پلیمر¬ها به دلیل خاصیت نجیب کنندگی فلز و توانایی ترمیم ترک های ایجاد شده در سطح پوشش، از پتانسیل بالایی جهت مقابله با خوردگی برخوردار می باشند. در کار حاضر با استفاده از روش ولتامتری چرخه ای نرمال، پلیمر های مورد نظر به صورت الکتروشیمیایی بر روی سطح الکترود استیل کربن ترسیب شده اند. به منظور بررسی اثر ترتیب ترسیب پلیمرها، ناحیه پتانسیلی مناسب و اثر سرعت روبش پتانسیل حالت های مختلف بررسی شدند. در ادامه توسط روش طراحی آزمایش غلظت های مورد نیاز از مونومرهای آنیلین و پیرول و غلظت اگزالیک اسید به کار رفته بررسی و غلظت های 15/0 مولار، 12/0 مولار و 40/0 مولار به ترتیب به دست آمدند. به منظور بررسی کارآیی پوشش باروش های اسپکتروسکوپی امپدانس الکتروشیمیایی و پلاریزاسیون تافل، کارایی پوشش های سنتز شده در محیط % 5/3 naclبررسی شد. نتایج این بررسی¬ها نشان دادند که با اعمال پوشش پلی آنیلین - پلی پیرول که به صورت همزمان بر روی سطح الکترود کار نشانده شده¬اند، پتانسیل خوردگی فلز را به میزان 131/0 ولت به ناحیه نجیب¬تر منتقل می-کند. با بررسی نمودارهای نایکوئیست به دست آمده از داده های امپدانس مشاهده شد که مقاومت پوشش پلی¬آنیلین - پلی¬پیرول به مراتب بیشتر از مقاومت پلی¬آنیلین و پلی¬پیرول تنها می¬باشد و با ممانعت از عبور الکترون¬ها از میزان خوردگی فلز کاسته می¬شود. در پایان با بررسی تخلخل پوشش¬ها توسط تصاویر میکروسکوپ الکترونی ساختارهای گلوله ای برای پلی آنیلین و گره ای برای پلی پیرول مشاهده و پوشش پلی¬آنیلین - پلی پیرول مناسب¬تر از دیگر پوشش¬ها شناخته شد.