در پژوهش حاضر، میزان توانمندی و کفایت برنامه آموزش فلسفه برای کودکان برای ایجاد و تقویت بینش هیجانی، شامل مهارت های درون فردی، مهارت های میان فردی، مهارت های سازگاری، خلق و خوی عمومی (کلی)، کنترل تنش ها، بین کودکان و نوجوانان با نگاهی به نظام تعلیم و تربیت ایران، بررسی و تحلیل شده است. به این منظور، مفروضات زیر بنایی، ساختار و اجزای تشکیل دهنده ی برنامه ی آموزش فلسفه به کودکان که توسط لیپمن و همکارانش پیشنهاد شده است، تحلیل شد. در ادامه ی تحلیل، مفروضات زیر بنایی و اجزای تشکیل دهنده ی بینش هیجانی بر اساس الگوی بار-اُن، بررسی و تحلیل شد. در این پژوهش سه سوال اساسی مطرح شد و یافته های تحقیق نشان داد که برنامه ی آموزش فلسفه به کودکان: 1- از توانایی لازم برای ایجاد و تقویت مهارت های فردی و میان فردی بین کودکان برخوردار است. 2- می تواند از طریق بحث های گروهی و حلقه ی کندو کاو بر ایجاد و تقویت مهارت های سازگاری(به معنای انعطاف پذیری، توان حل مسئله، و واقع گرایی) و کنترل تنش در دانش آموزان کمک کند. 3- قادر است در کودکان خلق عمومی(به معنای شادکامی، خوش بینی) را بصورت منطقی رشد دهد و از این طریق می تواند به پرورش بینش هیجانی دست یابد.