رایج ترین شکل فروش در صنعت گاز، از قدیم، استفاده از قراردادهای بلندمدت برداریابپرداز است. هرچند این قراردادها با تقسیم ریسکهای تجارتی بین طرفین قرارداد، تولید و عرضه مداوم گاز را تضمین می کنند، اما ماهیت حقوقی این قراردادها و نحوه تدوین آنها به گونه¬ای که حافظ منافع هر دو طرف قرارداد باشند، همواره محل بحث و تردید بوده است. چنین تردیدهایی اثر مستقیم بر تفسیر تعهدات قراردادی و نحوه اجرای آنها داشته و سبب صدور آرای متهافت در نتیجه اعمال قوانین ماهوی متفاوت شده است. باتوجه به اینکه کشور ما، ایران، دارای ذخایر غنی گازی است و غالب قراردادهای فروش و صادرات گاز آن از نوع برداریابپرداز است، نوشتار حاضر سعی دارد با تحلیل مفهوم برداریابپرداز شناختی صحیح از ماهیت واقعی این نوع از قراردادها ارائه دهد و با استفاده از تجارب گذشته و رویه دادگاهها، نکاتی که رعایت آن در تدوین این قراردادها جهت تأمین حقوق طرفین و جلوگیری از بروز اختلافات ضروری است، را بیان کند.