مقدمه: زلزله بم وتراژدی عمیق کشته شدن هزاران نفر باعث اسیب های هیجانی وروانشناختی شدید بر روی بازماندگان شده است. این مطالعه به هدف بررسی وضعیت سلامت روان وکیفیت زندگی در والدینی که در زلزله بم فرزند خود را از دست داده اند بعد از گذشت ده سال انجام شده است . مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه ی توصیفی پس رویدادی از نوع مقطعی می باشد که بر روی 178نفر از والدینی که در زلزله بم فرزند خود را از دست داده اند بعد ار گذشت ده سال انجام شد که بصورت نمونه گیری تصادفی ساده و خانه به خانه انتخاب شدند و به بررسی سلامت روان و کیفیت زندگی آنها پرداخته شد و داده ها توسط نرم افزار spss تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: جامعه مورد بررسی دارای سلامت روان و کیفیت زندگی پایینی بود،میانگین نمره ی سلامت روان (72/14±06/41) و میانگین نمره کیفیت زندگی (54/12±80/70) هرچه سلامت روان پایین تر ،کیفیت زندگی هم نیز پایین تر بود. (0001/0p-value=) سلامت روان و کیفیت زندگی با تعداد فرزند از دست رفته،میزان تحصیلات و جنسیت رابطه معنا داری داشت. به طوری که سلامت روان وکیفیت زندگی با افزایش تعداد فرزندازدست رفته کاهش پیدا می کرد،درجنس مونث پایین تر بود،با کاهش میزان تحصیلات کاهش پیدا می کرد. نتیجه گیری: زلزله می تواند باعث آسیب و کاهش سلامت بازماندگان شود. در جامعه مورد بررسی مطاله ی حاضر میانگین سلامت روان (72/14±06/41) بدست آمد که این میانگین در مردان (62/12±93/45) و در زنان (19/15±59/37) ثبت شده است. و میانگین کیفیت زندگی(54/12±80/70) که این میانگین در مردان (57/12±66/73) و در زنان (18/12±77/68) می باشد.در این جامعه سلامت روان و کیفیت زندگی پایین بود،تشویق و مراجعه به روانشناس و ایجاد گروههای خودیار و غیررسمی و مراجعه به برنامه های مذهبی می تواند به ارتقاء سلامت روان و کیفیت زندگی این افراد کمک کند و برنامه های حمایتی طولانی مدت تری نیاز می باشد. واژگان کلیدی: زلزله بم،سلامت روان،کیفیت زندگی،فقدان فرزند