امروزه بهداشت و درمان برای ملت ها بعنوان یک حق طبیعی از نظر اجتماعی و برای دولت ها به عنوان یک مسئله استراتژیک از نظر اقتصادی مطرح می باشد. هدف تعمیم بهداشت و درمان به همگان بر اساس رفع تبعیض بین گروههای مختلف جامعه است و در این میان محدوده ارائه خدمات درمانی بیش از آنکه یک وسیله تجاری به شمار رود به عنوان یک حق اصلی در نظر گرفته می شود از اینرو جامعه ای متعهد است که حداقل خدمات درمانی را برای تمام افراد فراهم نماید که تحقق بخشیدن به این حق عمومی بستگی به مکانیزم های تأمین کننده خدمات برای تمام افراد دارد بدون آنکه در این راستا به توانایی فرد در پرداخت هزینه ها یا عدم پرداخت حق بیمه ها از سوی آنان توجهی نماید از سویی دیگر امروزه، واحد های تولیدی و صنعتی، درمانی به دلیل افزایش رقابت در بازارهای جهانی نه تنها برای پیشرفت بلکه برای بقای خود نیازمند تغییر در محصولات موجود و یا ایجاد محصولات جدید می باشند. جهانی شدن بازارها، گسترش فناوری اطلاعات، شبکه های کامپیوتری و... تحولاتی اساسی در محیط عمومی و تخصصی سازمان ها ایجاد نموده و موجب پدید آمدن راه های جدیدی برای رقابت اقتصادی، اجتماعی و مدیریت سازمان های نوظهور شده است. تمایل مدیران به داشتن سازمانی پویا و انعطاف پذیر از یک سو با شتاب دگرگونی های بازار، پایین بودن هزینه ها، بالا بودن کیفیت تولیدات یا خدمات و وجود نوآوری و... و از سوی دیگر با ساختارهای خشک، متورم، تنبل و ناتوان در نوآوری و بی توجه به نیاز و خواسته مشتریان، ناهماهنگ و ناسازگار است. از سوی دیگر مطالعات نشان می دهد که موسسات دولتی چابک، نرخ موفقیت فزاینده ای (تقریباً بیست درصد) در اجرای اقدامات تحولی نسبت به همتایان خود بدست می آورند. رویکرد چابکی در کمتر از یک دهه مطرح و توسعه یافته است که پاسخی است آگاهانه و جامع به نیازهای در حال تغییر مداوم در بازار رقابتی و کسب موفقیت از فرصت هایی که بدست می آید. به عبارت دیگر چابکی پارادیمی است که برای فعالیت در صحنه تجارت امروز (ارائه محصول یا خدمات) برداشت های ذهنی جدید را پیرامون تولید، مشتری، فروش، خرید، شکل های مختلف روابط تجاری، ارزیابی عملکرد کارکنان و شرکتها و... را فراهم می سازد. در حالی که آثار و بحث های زیادی پیرامون چیستی چابکی و چگونگی چابکی سازمان ها انجام شده است، تلاش و کار اندکی در مورد ارزیابی چابکی یک موسسه صورت گرفته است. ارزیابی برنامه ریزی استراتژیک و تعیین اینکه چه اندازه از چابکی در سازمان وجود دارد، به چه میزان از چابکی نیاز است و سپس ارزشیابی شکاف و تدوین استراتژی برای پرکردن و غلبه بر هر نقطه ضعف شخص، امری ضروری و لازم است.