ایجاد اشتغال کامل و کنترل بیکاری یکی از اهداف پنجگانۀ اقتصادی برای حرکت کشور در مسیر پیشرفت، توسعه اقتصادی، کاهش فقر و عقب ماندگی و دستیابی به رفاه اقتصادی می¬باشد. از طرفی تعداد افراد شاغل در جامعه معیاری برای ارزیابی توسعه¬یافتگی کشورها است و به همین دلیل عملکرد دولت¬ها درایجاد اشتغال در زمینه¬های صنعتی، کشاورزی و خدماتی، اقتصاد ارزیابی می¬گردد. در شرایط حاضر که ازدیاد و جوانی جمعیت همراه با تقاضای روز افزون، فرصت¬های شغلی را با چالشی بزرگ مواجه ساخته است، پرداختن به این موضوع مهم و اتخاذ مجموعه¬ای از سیاست¬های همگون و نظام¬مند برای رشد سرمایه¬گذاری در اقتصاد، اهمیتی اساسی دارد و تحقیقات وسیع و کاربردی را در این زمینه می¬طلبد. هدف اساسی در این تحقیق، ارزیابی عملکرد دولت ها در افزایش اشتغال می¬باشد. برای دستیابی به این هدف، از متغیرهای مجازی برای ارزیابی عملکرد چهار دولت پس از انقلاب اسلامی ایران استفاده شده است. علاوه بر این از متغیرهای جمعیت، درآمد نفتی، درآمد مالیاتی، واردات، درجه باز بودن اقتصاد، مخارج دولتی، نرخ باسوادی، حداقل دستمزد و تورم به عنوان متغیر کنترلی در مدل استفاده شده است. نتایج حاکی از اثر مثبت و معنادار عملکرد دولت¬های اول، دوم و سوم و اثر منفی ولی بی¬معنای دولت چهارم بر اشتغال می¬باشد. بنابراین، می¬توان گفت سیاست¬ دولت¬های اول، دوم و سوم باعث افزایش اشتغال و در مقابل سیاست دولت چهارم اثر معناداری بر اشتغال نداشته است.