چکیده این پژوهش در صدد است تا به بررسی آسیب شناسی برنامه¬های مراکز پیش دبستانی(دولتی)، استان کهگیلویه و بویراحمد در سال تحصیلی (93-1392)، بپردازد. بدین منظور سه سوال مورد بررسی قرار گرفته است. روش پژوهش حاضر ترکیبی (کیفی- کمی)، از نوع آمیخته اکتشافی بود. در مرحله کیفی با مرور نظامند، منابع علمی ،کتابخانه ای و الکترونیکی و نیز تحلیل موضوعی محتوای نیمه سازمان یافته، تعداد 10 نفر از مربیان با روش هدفمند برای انجام مصاحبه انتخاب شدند. و در مرحله کمی برای پاسخ به سوالات پرسشنامه 5 سنجه¬ای لیکرت بسته پاسخ با 52 گویه، و ضریب آلفای (92/0)، تعداد 162 نفر از مربیان با استفاده از روش تصادفی خوشه¬ای، براساس مبانی نظری و کتابخانه¬ای و تحلیل داده¬های حاصل از مصاحبه انتخاب شدند. در مرحله کیفی روایی محتوایی پرسشنامه مورد تأیید متخصصان رشته برنامه ریزی درسی و سنجش و اندازه گیری قرار گرفت. پایایی و اعتبار پرسشنامه به تأیید استاد راهنما و مشاور و چند تن از متخصصان و آشنا با موضوع قرار گرفت. و در مرحله کمی، برای بررسی پایایی و اعتبار پرسشنامه، از اعتبار محتوایی استفاده شد و در ادامه به منظور اعتبار بخشی به داده های حاصل از مرحله اول، پرسشنامه در اختیار مربیان پیش دبستانی قرار گرفت. و در مرحله کیفی برای تجزیه و تحلیل داده های حاصل از مصاحبه از شیوه مقوله بندی و کد گذاری استفاده شد. و در مرحله کمی به منظور تجزیه و تحلیل داده های حاصل از پرسشنامه از روش آمار توصیفی(فراوانی، درصد فراوانی، میانگین، انحراف معیار)، و از آمار استنباطی (آزمون خی دو)، به منظور بررسی میزان توافق، و (آزمون فریدمن)، به منظور اولویت بندی هر گویه، استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که، برنامه های مراکز پیش دبستانی دارای آسیب های بسیاری است از جمله: عدم توجه به پرورش روحیه اعتماد به نفس، عدم بحث گفتگو برای رشد زبان، عدم توجه به خلاقیت و درک زیبایی¬ها، عدم فرصت به کودکان برای حل مسائل مختلف. مناسب نبودن محتوا با سن کودکان، عدم تدریس محتوا به صورت عملی، عدم مطابقت بین محتوا و اهداف، عدم متنوع و جذاب بودن محتوا. عدم بکارگیری روش¬های تدریس به شکل غیر مستقیم، عدم تعامل بین مربیان و کودکان موقع تدریس، عدم استفاده از روش گردش علمی، عدم فعالیت¬های یادگیری در مکان-های مختلف، عدم توجه والدین به فعالیت¬های یادگیری، عدم انجام فعالیت¬های یادگیری به صورت تلفیقی، عدم استفاده از روش مشاهده برای دیدن اشیاء و پدیده¬ها. عدم داشتن برنامه زمانی مناسب والدین برای کودکان در خانه، عدم برنامه ریزی مناسب برای انجام برنامه¬ها، عدم مشارکت کودکان در زمان طراحی آموزشی، عدم اجرای فعالیت¬ها براساس جدول زمانی مشخص. عدم استاندارد بودن ساختمان¬های مراکز پیش دبستانی، عدم وجود سالن برای بازی-های گروهی در فصول سرد، عدم تناسب بین ظرفیت مراکز و تعداد کودکان، عدم وجود داشتن مکان¬های مختلف برای یادگیری، عدم داشتن تجربه کافی بیشتر مربیان برای اجرای طرح درس، عدم امکانات آموزشی برای اجرای طرح درس. عدم گروه بندی کودکان براساس توانایی هایشان، عدم آگاهی مربیان از ارتباط بین گروه بندی و فعالیت-های یادگیری، عدم تغییر گروه بندی در طول سال، عدم ارزشیابی از کودکان به صورت مداوم، عدم ارزشیابی در مکان¬های مختلف، عدم ارزشیابی در زمان¬های مختلف، عدم ارزشیابی به صورت مستقیم. عدم آموزش والدین برای کمک به مربیان در پیشرفت کودکان، عدم توجه والدین کارمند به کودکان است. بنابراین برای حل مشکلات لزوم برنامه ریزی¬های جدیدتر برای این مقطع و تأسیس نهادهای پیش دبستانی دولتی باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد.