سیاست ترور – قتل و شکنجه شیعیان در عصر اموی و خصوصاً عباسی باعث عکس العمل ایشان در قبال این فشار های سیاسی گردید و قیام های متعددی را بر علیه خلافت عباسی رقم زد. منصور و هادی و هارون الرشید سه خلیفه عباسی در پیش برد این سیاست بسیار فعال و کوشا بودند از جمله این قیام ها قیام حسین بن علی بن حسن مشهور به فخ می باشد که علارقم شکست این قیام ،ادریس ابن عبدالله از نوادگان امام حسن (ع) موفق شد از واقعه جان به سلامت ببرد و پس از مهاجرت بر شمال آفریقا دولت شیعی ادریسیان را تأسیس نماید. این دولت در ابتدا با اتحاد با سایر قبایل بربر و سیاست تساهل آمیز مذهبی موفق شد حکومتی را پایه گذاری نماید که حدوداً دو قرن به حیات سیاسی خود ادامه دهد. در این پژوهش بر آن بودیم تا اقدامات این حکومت شیعی را در منطقه مغرب الاقصی مورد بررسی قرار دهیم و علل شکل گیری و اضمحلال آن را دریابیم. روش تحقیق در این پژوهش به صورت کتابخانه ای بوده و نتایج به دست آمده در این رساله را میتوان اینگونه بیان کرد: کهدولت شیعی مذهب ادریسی با تمایلات اعتزالی، زیدی توانست تعاملی سازنده با قبایل شمال آفریقا بر قرار کند و در دوره شکوفایی خود باعث بسط و گسترش تعالیم شیعی اسلام در میان ایشان گردد. آنچه مسلم است وجود دولت اموی اندلس و فاطمیان مصر که هر دو در پی تصرف و ضمیمه سازی سرزمین های تازه به متصرفات خود بودند در کنار درگیری های داخلی از جمله عوامل اصلی سقوط ادریسیان قلمداد می شود.