در این تحقیق اثرات جایگزینی روغن ماهی با روغن های گیاهی بر شاخص های رشد، تغذیه ای، بقاء، ترکیبات شیمیایی و پروفیل اسید چرب به مدت 60 روز مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 240 قطعه بچه کپور ماهی با میانگین وزنی 20 گرم تحت 4 تیمار با جیره غذایی ایزونیتروژنیک و ایزولیپیدیک حاوی 10 % روغن اضافه شده، تغذیه شد. جیره غذایی حاوی 100 % روغن ماهی کیلکا به عنوان تیمار شاهد در نظر گرفته شد. تیمار دوم حاوی 100 % روغن سویا، تیمار سوم حاوی 100 % روغن خرما و تیمار چهارم حاوی 50 % روغن سویا و 50 % روغن خرما بود. شاخص های رشد همچون درصد افزایش وزن بدن ( bwg )، افزایش وزن روزانه ( dwg )، درصد نرخ رشد ( sgr ) و متوسط رشد روزانه ( adg ) در تیمار(روغن ماهی) به طور معنی داری کمتر بود و تیمار (روغن سویا و خرما) در هر چهار شاخص بیشترین رشد را نشان داد ( p < 0.05 ). شاخص های تغذیه ای از جمله نسبت تبدیل غذایی ( fcr ) در تیمار (روغن ماهی) از گروه های دیگر بیشتر بود. بهترین نرخ ( fcr ) و نرخ رشد وابسته به پروتئین ( pgr ) در تیمار (روغن سویا و خرما) دیده شد و درصد چربی خالص مصرفی ( nfu ) در ماهیان تحت تیمار روغن سویا بیشتر بود ( p < 0.05 ). در حالی که هیچ اختلاف معنی داری در بازده تبدیل غذایی (fce)، ضریب کارایی پروتئین ( per )، درصد پروتئین خالص مصرفی ( npu )، ضریب کارایی چربی ( ler )، نرخ جذب چربی ( fdr )، شاخص کبدی (hi)و شاخص احشائی (vi) مشاهده نشد . همچنین هیچ اختلاف معنی داری در درصد بازماندگی (sr) گروه ها به دست نیامد. بررسی ترکیبات شیمیایی نشان داد که تیمار مخلوط روغن سویا و خرما با اختلاف معنی داری بالاترین درصد پروتئین بدنی و تیمار شاهد بیشترین درصد کربوهیدرات و خاکستر بدنی را به خود اختصاص داده است ( p < 0.05 ). در حالی که اختلاف معناداری در، درصد رطوبت و چربی بدنی مشاهده نشد. بررسی نتایج پروفیل اسید چرب هیچ اختلاف معنا داری را در میزان mufa، pufa و hufa نشان نداد ( p > 0.05 ) اما میزان saf در تیمار آخر با اختلاف معناداری در مقایسه با دیگر تیمارها بیشتر بود ( p < 0.05 ). دراین تحقیق با توجه به شاخص های رشد، تغذیه ای، بقاء، ترکیبات شیمیایی و پروفیل اسید چرب، بهترین تیمار، تیمار چهارم که حاوی 50 % روغن سویا و 50 % روغن خرما بود، شناخته شد.