در بررسی نمایش های ابزورد با موقعیت های منسجم یا شخصیت پردازی هایی که ریشه در منطق انگیزه ها و واکنش های اشخاص نمایش دارد، روبرو نیستیم و گهگاه زمان و مکان نمایش، رابطه ای ذاتی و رئالیستی و واضح با کل نمایش ندارد. همچنین زبان چونان ابزاری برای مراوده ی منطقی به کار برده نمی شود و بر خلاف نمایش های سنتی، رابطه ی علت و معلولی بین وقایع وجود ندارد. پوسترهای تئاتر ایرانی با رویکرد ابزورد در این تحقیق مورد بررسی قرار می گیرد و در قالب شکل و محتوا نقد می شود. نمونه هایی نیز با بکار گیری المان های تصویری این سبک و ویژگی محتوایی آن به شکل پوستر طراحی می شود. ارتباط تصویر خلق شده در پوستر و متن نمایشنامه مستلزم این است که تنها به روایت داستان و گفتگوها اکتفا نکنیم و در پشت ظاهر ساده این نوع نمایشنامه ها به دنبال معنا باشیم. پوسترها نیز شاید به نظر ساده آیند اما بار معنایی به همراه دارند.