کیفیت زندگی یکی از شاخص های اصلی جامعه است که در برگیرنده مهم ترین عواملی است که شرایط زندگی در جامعه و رفاه شخصی افراد را تعیین می کند. امروزه ساختارهای اجتماعی مورد نیاز توسعه اقتصادی با مفهوم سرمایه اجتماعی شناخته می شود. سرمایه اجتماعی را می توان دستاورد روابط مثبتی در جامعه دانست و آن را به مجموع منابعی که در ذات روابط سازمان اجتماعی به وجود می آیند و زندگی اجتماعی را مطلوب تر می سازند اطلاق کرد. هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی و کیفیت زندگی است. این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر نحوه گردآوری داده ها یک تحقیق توصیفی پیمایشی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش کارکنان شاغل اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی شهر تهران در سال 1392 می باشند که از بین این جمعیت آماری، تعداد206 نفر از طریق روش نمونه گیری مطبق ( طبقه بندی شده) به عنوان نمونه انتخاب شده اند. جهت سنجش سرمایه اجتماعی از مدل سرمایه اجتماعی ناهاپیت و گوشال(1998) و برای سنجش کیفیت زندگی از پرسشنامه استاندارد سازمان جهانی بهداشت استفاده شده است. در راستای اهداف پژوهش، آمار توصیفی و استنباطی جهت تجزیه و تحلیل داده ها به کار گرفته شد. نتایج حاصل که با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون بدست آمده نشان دهنده ی رابطه معنادار بین سرمایه اجتماعی و کیفیت زندگی می¬باشد. از بین متغیرهای مستقل زمینه ای( سن، جنس، وضعیت تأهل، میزان تحصیلات، وضعیت استخدامی، درآمد، سابقه ی خدمت) تنها متغیر جنس با کیفیت زندگی رابطه معناداری داشته است.