مولانا جلالالدین محمد بلخی شاعر و عارف ایرانی در اثر عارفانه و تعلیمی خویش یعنی مثنوی معنوی در قالب حکایات و تمثیلهای دلنشین، تعالیم عارفانه خود را تبیین میکند. در این کتاب ارزشمند موضوعات مختلفی مورد بحث و بررسی واقع شده است. یکی از این موارد مسایل متنوع اجتماعی است که در مثنوی بازتاب یافته است و از آنجا که این کتاب اثری اجتماعی است، به برخی آسیبها و ناهنجاریهای اجتماعی میپردازد و راههای برونرفت از این آسیبها را پیشرو قرار میدهد. هدف این رساله بررسی آموزههای مثنوی در راستای کاهش و ترمیم آسیبهای اجتماعی دنیای معاصر است. روش کار در این رساله تحلیلی- توصیفی و به شیوه کتابخانهای است و بدین منظور مقالات و کتب بسیاری بررسی شده است و شواهد شعری مثنوی که با مسایل اجتماعی مرتبط می باشد، ذکر شده است. یافتههای این پژوهش نشان میدهد که میتوان آموزهها و تعالیم مثنوی را در کاهش و ترمیم آسیبهای اجتماعی دنیای معاصر به کار گرفت.