در شبکه¬های رادیوشناختگر، snrهای متفاوت دریافتی از کاربران ثانویه، در واقع میزان اعتبار تصمیم¬گیری محلی هر کاربر ثانویه و میزان صلاحیت در طیف سنجیهمکارانه را می¬رساند. سنجشهمکارانه با تصمیم¬گیری سنتی، به¬علت تخصیص وزن¬های یکسان به تصمیمات محلی کاربران ثانویه، نمی¬تواند کاراییطیف سنجی موثری داشته باشد. بنابراین طیف سنجی وزنی در شبکه¬های رادیوشناختگر برای بهبود قابلیت سنجش به¬کار برده می¬شود. ولی مشکل این روش، نیاز مرکز ادغام تصمیم¬گیری به دریافت نسبت های سیگنال به نویز از تمام کاربران ثانویه است و این مساله برای شبکه¬ای با تعداد کاربر زیاد، موجب سرباره زیاد و کاهش فرصت استفاده از طیف می شود. این مساله در تحقیق حاضر مد نظر قرار می گیرد و روش پیشنهادی گامی در راستای برطرف کردن آن است. در این رویکرد، طبق الگوریتمی، کاربران با توجه به وزن انتسابی، به دو گروه بااهمیت و کم اهمیت تقسیم می شوند. در مرحله اول کاربران ثانویه با اولویت وزن بیشتر، تصمیمات محلی خود را به صورت بیت های صفر یا یک به مرکز ادغام ارسال می کنند. مرکز ادغام با دریافت تصمیم های این گروه، در صورت رسیدن به نتیجه نهایی، حضور یا عدم حضور کاربر اولیه را اعلام می کند و در غیر این صورت از گروه دوم درخواست ارسال تصمیمات محلی می کند و بر اساس مجموعه تصمیمات هر دو گروه نسبت به حضور کاربر اولیه اعلام نظر می کند. نمودار ها نشان می دهد در روش پیشنهادی با rocمشابه روش طیف سنجی وزنی، به گذردهی بالاتری، برای شبکه ثانویه، در مقایسه با روش طیف سنجی وزنی دست خواهیم یافت.