یک ابرنواختر مرحله ی پایانی عمر یک ستاره است، زمانی که تمام سوخت درونِِ هسته ی آن به پایان می رسد و ستاره در آستانه ی فروپاشی قرار می گیرد. ابرنواخترها در زمان انفجار، درخشندگیِ بیشینه ای از خود نشان می دهند، درخشندگی که گاه با روشنایی کل یک کهکشان برابری می کند. این ویژگی منحصربه فرد، آن ها را تبدیل به شمع های استانداردی برای فاصله یابی و تعیین پارامترهای کیهان شناسی می کند. با استفاده از این ویژگی، در این پژوهش موارد زیر انجام شده است: 1- با استفاده از ابرنواخترهای نوع ، که ستارگان انفجاری در یک سیستم دوتایی می باشند، فاصله یابی صورت گرفته و پارامتر هابل با استفاده از این مقادیر تعیین می گردد. 2- با استفاده از دو روش شمع استاندارد و روش جو انبساطی برای ابرنواخترهای نوع که ستارگان انفجاری با جرم بیش از 8 برابر جرم خورشید می باشند، نیز فاصله یابی و تعیین پارامتر هابل صورت گرفته است. 3- مقدار میانگین ثابت هابل در این پژوهش برابر h0=66kms-1mpc-1به دست آمد و این مقدار با مقادیر به دست آمده توسط دیگران مورد مقایسه قرار گرفت. در انتها نیز سن عالم با استفاده از این پارامتر در حدود 9/14 میلیارد سال تخمین زده شد.