آمریکا بعد از کودتا 28 مرداد 1332 از نقش پررنگی در صحنه سیاسی و اجتماعی ایران برخوردار شد؛ و این موضوع باعث شده بود روابط دو کشور حالت دوستانه و حسنه داشته باشد. اما با پیروزی انقلاب اسلامی ایران، روابط جمهوری اسلامی ایران و آمریکا محدود شد، و در نهایت با تسخیر سفارت آمریکا توسط دانشجویان پیرو خط امام، رابطه دو کشور قطع و با چالش هایی مواجه شد. بر این اساس از این زمان به بعد در محافل سیاسی در میان نخبگان و سیاستمداران موضوع رابطه و مذاکره با آمریکا مطرح و دیدگاههای متفاوتی حول این مسئله طرح می شود. عده ای بر مذاکره و برقراری رابطه با آمریکا پافشاری می کنند، از طرف دیگر عده ای مخالف برقرای رابطه و مذاکره می باشند و این مسئله را نفی می کنند. بنابراین هدف اصلی این پژوهش بررسی دیدگاههای برقراری رابطه بین جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده آمریکا از دیدگاه موافقان و مخالفان داخلی است. بر این اساس این پایان نامه سعی کرده است دیدگاههای موافقان و مخالفان داخلی در موضوع برقراری رابطه را بررسی و به جنبه های مثبت و منفی آن اشاره کند. در این راستا با بررسی آثار مختلف و دیدگاههای مطرح شده در این زمینه، استدلال های موافقان و مخالفان داخلی مطرح می کنیم. با رجوع به این دیدگاهها درصدد پاسخ به سوال اصلی و سوالات فرعی این پژوهش می باشیم: سوال اصلی پژوهش با عنوان پیامدهای برقراری رابطه جمهوری اسلامی ایران و آمریکا از دیدگاه موافقان و مخالفان داخلی است. برای پاسخگویی به این سوال اصلی، بطور کلی روابط جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده آمریکا را سه فصل مورد بررسی قرار داد ه ایم. در فصل اول ابتدا مهم ترین شاخص های سیاسی روابط ایران و آمریکا از کودتای 28 مرداد تا انقلاب اسلامی و بعد از انقلاب اسلامی مورد بررسی داده، و در ادامه به دیدگاههای موافقان و مخالفان برقراری رابطه سیاسی پرداخته ایم. در فصل دوم، به همین صورت، ابتدا مهم ترین شاخص های روابط اقتصادی ایران و آمریکا از کودتای 28 مرداد 1332 تا انقلاب اسلامی و بعد از انقلاب اسلامی مورد بررسی قرار داده ایم و در ادامه به دیدگاههای موافقان و مخالفان در زمینه اقتصادی اشاره کرده ایم. در فصل سوم هم به همین ترتیب ابتدا مهم ترین شاخص های فرهنگی روابط دو کشور از کودتای 28 مرداد تا انقلاب و بعد از انقلاب اسلامی بیان کرده ایم و در پایان دیدگاههای موافقان و مخالفان از حیث فرهنگی مورد بررسی قرار داده ایم. نوع این پژوهش از نوع توصیفی – تحلیلی است و روش جمع آوری داده ها هم از نوع کتابخانه ای و اسنادی و داده های مجازی می باشد. یافته این پژوهش عبارت از: اینکه در تمام دوران سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران موضوع برقراری رابطه با آمریکا وجود داشته است. اما در هر دوره یکی از این گفتمان ها اهمیت بیشتری یافته و برجسته تر شده است.