در این پژوهش، موضوع شکوفایی شهری طی فرایندی مورد ترجمه معماری قرار گرفته و بر اساس آن، چهارچوبی برای دستیابی به معماری فاخر پیشنهاد شده است. وضعیت کنونی شهرنشینی به لحاظ حجم افرادی که در کنار هم زندگی می کنند، سرعت وقوع پدیده ها، اطلاع رسانی در مورد آنها و نیز تغییر در برخی دیدگاه های گذشته، سبب شده است تا فضاهای معماری گذشته، کارایی لازم را برای زندگی امروز نداشته باشند. هدف اصلی این پژوهش، یافتن اصول و معیارهایی برای طراحی معماری با توجه به نیازهای انسان در شرایط حاضر می باشد. در این راستا فرض عمده تحقیق بر این است که از آنجایی که ساختمان ها بخش اعظم فضای شهری را شکل می دهند، بخشی از اهداف و سیاست هایی که در مقیاس شهر تعریف می شوند، قابل تعمیم پیدا کردن به معماری ساختمان ها هستند. پژوهش حاضر از نوع پژوهش های تاسیسی-توسعه ای می باشد. در همین راستا پارادایم کلی تحقیق، آزاد پژوهی است که بنا به موقعیت در آن از پارادایم های مختلفی استفاده می شود. رویکرد پژوهش، ساختارگرایانه است که ناشی از تفکر آرمان گرایانه موضوع حاضر می باشد. راهبرد به کار رفته از نوع استدلال منطقی است. در این شیوه گزاره های منطقی بر تحقیق حاکم هستند و به آن جهت می دهند. روش پژوهش نیز توصیفی-تحلیلی می باشد که از میان گزاره های این توصیف ها، به تحلیل و استدلال پرداخته می شود. نتایج عمده ای که از تحقیق به دست آمده است، چهار اصل کلی اقتصاد، سلامت، اجتماع پذیری و آموزش دهندگی را برای خلق معماری فاخر مشخص می کند. . مطالعات نشان می دهد که این اصول و راهبردها و راهکارهای معماری نظیر آن، با اصول معماری سنتی و بومی ایران به طور تقریبی مطابقت کامل داشته و به راحتی قابل استفاده می باشد. با این تفاوت که بخش اندکی از آن ها با نیازهای روز مطابقت پیدا کرده و فرایندی سیستماتیک به خود گرفته است. به همین دلیل نیز می باشد که قابلیت پیاده سازی در جامعه حاضر را دارا می باشد.