ایران با ساختار ویژه لرزه¬زمین ساخت، وجود گسل¬های فعال و لرزه¬خیزی زیاد در زمره مناطق با خطر بالای زلزله در جهان قرار دارد. فلسفه آیین نامه های موجود کشور هم اکنون بر این اصل استوار که ساختمان پس از وقوع زلزله آسیب ببیند اما خطرات جانی وجود نداشته باشد. با دقت بیشتر بر روی این فلسفه متوجه خواهیم شد که شهری مثل تهران پس از زلزله با تعداد بسیار زیادی ساختمان غیر قابل سکونت و افراد بی سرپناه مواجه می باشد. این واقعیت سبب شکل گیری نظریه استفاده از المان های جاذب انرژی شد. این المان ها با مفهوم هدایت خسارت، خسارت را به مکان های تعمیر پذیر هدایت می نمایند و در این صورت پس از وقوع زلزله با تعویض این المان ها می توانیم مجدداً از سازه بهره برداری نماییم، به نحوی که بر عواقب مطرح شده بعد از زلزله فائق می آییم. این تعمیرپذیری در ابعاد اقتصادی و زمانی حداکثر بازده را دارا می باشد. ابتدا ساختمان پنج، هفت و نه طبقه بتنی در 4 دهانه 5 متری را در حالت دو بعدی طراحی کرده و سپس ساختمان طراحی شده با همان مقاطع و بار( مرده وزنده) را تحت تحلیل تاریخچه زمانی قرار داده و دریفت طبقات و نسبت تنش المانها را بدست آورده و سپس ستونهای طبقه اول حذف و به جای ستونهای کناری المانهای پیشنهادی به صورت ستون های تلسکوپی با تیغه های تسلیم شونده را ابتدا در نرم افزار abaqus مدل سازی کرده و منحنی رفتار آنها بدست آورده و به جای ستون میانی المان پیچشی (عامل حرکت گهواره ای ) را جایگزین کرده و سپس فیوزها در نرم افزارsap با لینک wen مدل شده و با قرار دادن شتابنگاشتهای مختلف در پایه سازه، عملکرد لرزه ای آن مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاکی از آن است که با در نظر گرفتن ابعاد مناسب ستون های تعمیر پذیر (فیوز) و تعبیه نمودن سختی پیچشی مناسب در تراز زیر طبقه اول در مرکز سازه ( جهت ایجاد حرکت گهواره ای) می توان به نحو مطلوبی از وارد شدن انرژی زلزله به تراز بالای طبقه اول جلوگیری نمود به نحوی که پس از زلزله سازه به صورت کاملا الاستیک باقی بماند و المانهای تعمیرپذیر آسیب دیده تعمیر و یا تعویض شوند.