در تحقیق حاضر، از میان فیلمهای سینمایی ایران که از سال 1382 و تقریبا همزمان با ورود مواد مخدر صنعتی به کشور، تا سال 1392 ساخته شده اند، پنج فیلم سینمایی با موضوع مواد مخدر صنعتی انتخاب شده و با روش عملیاتی تحلیل گفتمان (پدام) ابداعی دکتر حسن بشیر، که صورت متکامل روش تحلیل گفتمان سه مرحله ای فرکلاف است مورد تحلیل قرار گرفتند. ضمن بررسی، محورهای گفتمانی و دالهای مرکزی هر فیلم به طور جداگانه استخراج و تحلیل؛ و معلوم شد فیلمهای سینمایی ایران، با وجود تفاوت در سبک و بیان و ساختار، محورهای گفتمانی مشترکی دارند. همه پنج فیلم سینمایی که در حوزه مواد مخدر صنعتی ساخته شده اند اعتیاد به این مواد را مصداق کج روی رفتاری برشمرده اند و هر یک به شیوه ای در صدد اقناع مخاطب برای اجتناب از مصرف و وابستگی به مخدرهای صنعتی برآمده اند. البته پس از بحث و بررسی، این نتیجه حاصل شد که سینمای ایران علیرغم دستیابی به گفتمانهای قابل قبول، از عهده تبیین گفتمان خود بر نیامده اند و هنوز فیلم سینمایی الگو و مثال زدنی در زمینه بیان و ارائه گفتمان خاص ساخته نشده است.