تأثیرگذاری توسعه مالی بر رشد اقتصادی یکی از مهمترین کانال¬های موجود در موضوعات اقتصادی است که بحث¬ها و جنجال¬های زیادی را به خود اختصاص داده است. برخی از اقتصاددانان معتقدند که توسعه مالی از طریق افزایش سطح پس¬انداز و افزایش سطح سرمایه¬گذاری می¬تواند زمینه مناسب رشد اقتصادی را فرآهم سازد و گروهی نیز به انتقال توسعه مالی بر رشد اقتصادی از طریق تأثیرات آن بر تخصیص منابع و کارایی سرمایه تأکید دارند. مطالعه حاضر به بررسی آثار توسعه بازارهای مالی بر تولید ناخالص داخلی سرانه با استفاده از داده¬های پانل 30 استان ایران طی دوره زمانی 1390-1380 مبتنی بر روش گشتاورهای تعمیم¬یافته (gmm)، مدل خودتوضیحی با وقفه¬های توزیعی (ardl) و آزمون علیت گرنجر می¬پردازد. برای این منظور از متغیرهای تعداد شعب بانکی در هر 10000 نفر، نسبت سپرده به تولید ناخالص داخلی و نسبت اعتبارات اعطایی بانک¬ها به بخش خصوصی به تولید ناخالص داخلی به عنوان شاخص¬های توسعه نظام بانکی و همچنین متغیرهای مخارج جاری دولت به تولید ناخالص داخلی و مخارج عمرانی دولت به تولید ناخالص داخلی به عنوان متغیرهای کنترل استفاده شده است. نتایج حاصل از تخمین¬زن گشتاورهای تعمیم¬یافته، حاکی از این است، که به غیر از شاخص اعتبارات اعطایی بانک¬ها به بخش خصوصی نسبت به تولید ناخالص داخلی که دارای رابطه مثبت با رشد اقتصادی می¬باشد، توسعه مالی تأثیر منفی بر رشد اقتصادی استان¬ها داشته است. همچنین نتایج حاصل از مدل (ardl) نشان می¬دهد که هم در کوتاه¬مدت و هم در بلندمدت توسعه مالی تأثیر منفی بر رشد اقتصادی استان¬ها دارد. براساس آزمون علیت گرنجر، در کوتاه¬مدت تنها بین متغیرهای نسبت اعتبارات اعطایی بانک¬ها به بخش خصوصی به تولید ناخالص داخلی و تولید ناخالص داخلی سرانه استان¬ها رابطه علّی وجود ندارد در دو شاخص دیگر (نسبت سپرده به تولید ناخالص داخلی و شاخص ترکیبی توسعه مالی) رابطه علّی یک¬طرفه از تولید ناخالص داخلی سرانه به شاخص توسعه مالی می¬باشد. در بلندمدت یک رابطه علّی یک¬طرفه از تولید ناخالص داخلی سرانه به شاخص¬های توسعه مالی برقرار بوده است.