ادبیات هر جامعه چون ریشه در فرهنگ ها و باورهای آن جامعه دارد، آیینه ی تمام نمای اندیشه ها و عقاید وبه بیان دیگر باورهای آن جامعه است.ادبیات فارسی از این قاعده مستثنا نبوده و جای پای این اعتقادها و باورها را به روشنی می توان در آن دید. نجوم ازجمله علومی است که پیوند دیرینه و عمیق با فرهنگ ها وباورهای اجتماعی دارد.شاعران فارسی گوی با برخورداری از اطلاعات نجومی و ستاره شناسی مطابق با زمان خود اقدام به بیان وتوصیف این اعتقادها درآثارخود پرداخته اند.یکی از شاعران فارسی که از علم نجوم در اشعار خود بهره گرفته ناصر خسرو قبادیانی است.آنچه در این پژوهش به آن پرداخته شده این است که ناصرخسرو از واژگان نجومی با چه اغراض و با چه زبانی در اشعار خویش بهره برده است. براین اساس از دو دیدگاه محتوایی و ساختاربه اشعار او ، همچنین به تصویر سازی ناصر خسرو از اصطلاحات گوناگون اشاره شده و برداشت های او از این واژگان در جهت اثبات عقاید مذهبی مورد ارزیابی قرار گرفته است. شاعر گاه این اصطلاحات را در معنای اصلی کلمه و گاه از آن ها در جهت تصویر سازی استفاده کرده و در موارد زیادی هم در جهت اهداف مذهبی و اعتقادی خود از آن ها بهره برده است.