این پژوهش به روش کتابخانه ای صورت گرفته است و هدف از آن، بررسی، شناخت و خودکاوی هنرمند و بازآفرینی تصاویر برگرفته از رویا و کنکاش و پژوهش فردی است. و در فصل اول آن به بررسی ضمیرناخودآگاه و خودآگاه و جنبه های مختلف روان انسان پرداخته است. در فصل دوم به شناخت کلمه "خودکاوی" ، ویژگی های آن و دلایل مفید بودن این عمل برای هنرمند پرداخته شده است. در فصل سوم به یکی از محصولات ضمیرناخودآگاه که همان خواب است پرداخته شده است. فصل چهارم درباره اثر هنری و زبان رویا و مشترکات آن صحبت شده است. فصل پنجم بروز اثر هنری در نتیجه رویا مورد بررسی قرار گرفته است. در این فصل همچنین خودنگاره که به نوعی جنبه روانی برای هنرمند دارد نیز توضیح داده شده-است. فصل ششم شامل کارهای عملی و تصاویر پروژه عملی می باشد. نتیجه گیری به دست آمده از این تحقیق نشان می دهد که پرداختن به خویشتن برای یک هنرمند امری است ضروری زیرا سبب ایجاد آثار هنری ارزشمند و قابل تأمل می گردد. نگاه روانشناسانه به تصویر و دریافت نشانه های برآمده از آن در جهت شناخت بهتر تصویراز نتایج حاصل از این پژوهش است.